36. pro Regina Beatrice ad Mathiam Hungarie regem

Quando erit ut vere posito cum casside telo

      Pacatus venias ora manusque mihi?

Quando ego, secuto tandem secura marito

      Haud trepido somnos pectore concipiam?

5

Nuper ab occiduis felici Marte relata

      Victor in Eoos vertere signa paras!

Ast ego dicebam: "Superatis Cesaris armis

      O, ego iam felix, hic meus annus erit!

Pace fruar pariterque viro, nec ut ante dolebo

10

      Pene nova in viduo sponsa relicta thoro.

Iam mihi continget cum vero nomine fructus

      Coniugii, et felix non sine iure ferar.

Quique Beatricem nuper dixere beatam

      Nomine non vano dicere me poterunt.

15

Ecce alium flendus mihi rumor nuntiat hostem

      Horrendum immensis viribus atque opibus

Et qui non solum mortalibus inferat arma,

      Verum etiam supera provocet arce deum;

Cogeris et rursus viduo me linquere lecto

20

      Nutantem ancipiti speque metuque simul;

Et maiore iterum nixu concurris ad arma,

      Victrices nuper que posuere manus.

Non me fama ducis, non me numerosa iuventus

      Pectoribusve magis terga timenda movent;

25

Non modus armorum, non belli causa, genusve,

      Non quicquid vero murmura maius habent;

Cognita nempe mihi virtus tua cognita dudum

      Fortuna et Martis prospera facta tui.

Quidve manu valeas que tantum vincere novit

30

      Testantur laudis tot monumenta tue.

Sed neque consilio minor es cum viribus omnes

      Exuperes quot sunt quotque fuere duces.

Hec mihi te reducem spondent pariterque triumphum,

      His modo Vindelice succubuere manus.

35

Sed mihi vix tanti dirum superasse tyrannum

      Invisumque deo te domuisse genus,

Vt placeat gelido dum vincis vivere lecto,

      Teque meum 'interea numen abesse velim:

Non tamen aspernor titulos laudemque paratam;

40

      Crescat et emeritum tollat ad astra caput!

Quique hominum tutela prius certissima dictus

      Dicaris columne non minus esse Dei.

Subsistat que tuis humeris velut ante parentis

      Religio cuius tu modo sola salus.

45

Eveniet, vinces, onerataque colla cathenis

      Precedet currus barbara turba tuos.

Id quoque Danubius regni deus incola nostri

      Fatidico ut perhibent carmine concinuit:

"Turce, acies converte retro temerariaque arma:

50

      Adverso profers impia signa Deo.

Vinceris pater ante tuus ceu victus avusque

      Incepti et penas ambitiose dabis;

Rex aderit cuius tantum victoria castris

      Cognita, cumque ipso conditor orbis erit.

55

Hic te fulminibus, gladio petet ille corusco

      Igne tue ac ferro diripientur opes.

Et quanta in tumido violentia flumine ripis

      Ipse quoque effusus per tua castra ferar".

Sint rata que numen cecinit fluviale precamur,

60

      Iusta sub auspicio quo prius arma cape!

Et subitum referas petulanti ex hoste triumphum

      Servateque decus religionis habe!

Nec quisquam velit inde tuam vexare quietem,

      Phas tibi sit mecum post modo pace frui.

65

Quod si me belli regio predocta tulisset

      Termodoontiacis qualis obitur aquis,

Non ego te sinerem sine me fera bella subire

      Militie fierem sed comes usque tue.

Arma tibi pugnam subeunti atque oscula dando

70

      Te facerem monitu cautius ire meo.

Et tibi precurrens qua consertissimus hostis

      Preberem facilem post mea terga viam.

Ac secura mei clipeo tua pectora tantum

      Protegerem, nam te sospite sospes ego.

75

Sed quia me menti tellus magis apta colende

      Ac pacis studiis ingeniosa tulit,

Quod superest palmamque tibi reditumque precabor

      Omnibus ad superos ambitiosa locis.

Tu memor absentis pugnes, properesque reverti

80

      Sic ut tam sospes quam cito adesse velis".