27. ad Venerem

Accipe, diva Venus, volitantis mater amoris,

      Iam, precor, emeriti militis arma tui!

Et mihi militie si munera letus obivi,

      Multaque substinui vulnera multa dedi,

5

Si templis figenda tuis mea tela reporto

      Et iam deleto victor ab hoste vocor,

Da requiem, pretiumque feri certaminis oro

      Imponas capiti myrtea serta meo!

En tibi militie cuncta instrumenta resigno

10

      Et pono ante aras conspicienda tuas:

Pendeat hic alto vestis peregrina tigillo

      Queque tegit Getico penula more caput,

In quibus ad dominam vix cognoscendus adibam,

      Vt melius possent furta latere mea!

15

Et prope figatur laterum custodia mucro,

      Per quem nocturno tempore tutus eram.

Parte alia aurato stet clavis adultera loro,

      Preclusas tacite docta aperire fores

Sollicitosque canum cohibentia carmina rittus

20

      Et pariter somni pocula plena gravis.

Hic paries habeat flores mollesque coronas

      Et quicquid capiti misit amica meo!

Hec fuerant nostri prius ornamenta cubilis

      Cingebantque meos usque videnda thoros!

25

Blanditias teneras submissaque verba rogantis

      Hic placet ante tuos deposuisse pedes.

Et quod amatori non frustra impune putatur

      Periuri hic etiam stet genus omne simul!

Sed quos precipue cupio tibi posse placere

30

      Versiculos gremio suscipe, diva, meos;

In quibus aspicies, fuerim quam verus amator

      Inque tuis castris quam mala multa tuli!

Illic invenies vigilate tempora noctis

      Consumpta in laudes sepe fuisse tuas!

35

Sed tibi quere alium qui, te suadente, per urbem

      Auctor lascivi carminis esse velit!

Namque ego, tam levibus depulsis pectore curis,

      Iamdudum a studio nobiliore vocor!

Et placet huic mundi spectare quis imperet arci,

40

      Et qua tam variam struxerit arte domum;

Eolus an Siculo ventos emittat ab antro

      Atque illos cum vult monte tenere premat;

Fulmina num cudant Lipareo folle Cyclopes

      Quoque ignis fiat mollis in igne modo;

45

Quis tonet et pluvias quare prenuntiet Iris,

      Quo fonte in nubes unda perhennis eat;

An proprio radios habeat de lumine Phebe,

      Vel si fraterno tacta nitore micat;

Vnde vagis stellis sit tanta potentia septem

50

      Ex illis quodvis ut moveatur opus;

Cur mare non pellunt extra sua littora venti

      In fines semper sed redit unda suos;

Que ratio in partes distinxit quatuor annum

      Cum mage perpetuum ver placuisse queat!

55

Atque alia archanis quecumque recessibus abdit

      Natura ex causis noscere promptus ero.

Tu modo quod superest vite concede precanti

      Vt liber possim degere iure meo!