12. ad Lupercum invidum

Quid tibi cum nostra, scelerate Luperce, puella?

      Quid totiens a te crimina ficta refers?

Tu, licet illius studeas corrumpere famam,

      Non poteris, populo non adhibente fidem!

5

Noverunt omnes quam sit tibi dulce malignis

      Vocibus assidue carpere non meritos:

Exhorrentque trucis mendacia livida lingue

      Et capiti exoptant pessima queque tuo.

Invitis te tota cohors prospectat ocellis

10

      Et non est qui te vivere in urbe velit!

Nullus amicitiam tecum coniungere gaudet,

      Sed fugiunt omnes et tua verba timent!

Et si forte aliquis placido subriserit ore,

      Te fieri miserum mente silente cupit!

15

Tu tamen, ignarus quam sis invisus ubique,

      Omnibus in turbis posse placere putas!

Blandirisque illis coram quos dente maligno

      Qua potes, absentes dilacerare soles.

Sed si non penitus tibi mens rationis egena,

20

      Si pudor ingenuus staret in ore tuo,

In tenebris semper intra tua tecta lateres,

      Horrens criminibus publica plena tuis!

Moribus a nostris vel te procul ire iuvaret

      Quo nullum funus barbara terra tegit!

25

Sed consanguinei tumulanda cadavera mandunt

      Bustorumque vicem corpora viva gerunt!

Illic dira cibis saciaret mensa nephandis

      Quos tibi non puro rodere dente libet!

Cumque satis laudes laceraveris ante bonorum

30

      Inque illos dederis murmura multa mala,

Sacrilego tandem violares corpora dente

      Non secus ac famam carpere sis solitus.