3. ad Glaucum Enetum

Nil ego tam duro speravi tempore letum,

      Nil fore credebam iam nisi triste mihi:

Vna sed arrisit mediis tamen hora procellis

      Et paulum fati substitit ira mei;

5

Nam cum fortuna dudum vexatus iniqua

      Naufragio vellem bracchia victa dare,

Sponte sua: "Properat - dixit mihi Fannia - letum,

      Desine tu vitam precipitare tuam,

Ante diem rugas inducit cura seniles,

10

      Ante diem canis inficit illa cutem.

Non tamen eternum fati variare tenorem

      Parcarumve potest illa movere colum.

Omnia perpetuo causantur ab ordine celi

      Atque homini quicquid contigit inde venit.

15

Caucasei quamvis fugias post culmina montis

      Illic a fatis inveniere tuis:

Sideribus celoque patent quicumque recessus,

      Et nihil in terris astra latere potest.

Non iuvat, adverso celo, tentare latebras,

20

      Nilque, illo dextro, non timuisse nocet.

Excute sollicitas trepidanti e pectore curas

      Nec sis ante miser quam tua fata velint".

Hec ait, et demptam propria de fronte coronam

      Imposuit capiti protinus illa meo;

25

Et cum serta daret pariter dedit oscula, dicens:

      "Hoc certum nostri pignus amoris habe".

Ignibus arentes stipulas tetigisse putares,

      Sulfureasque simul supposuisse faces,

Sic iecur et totum pectus mihi protinus arsit

30

      Sensit et ardores queque medulla meos.

Tum gravibus iussi subito discedere curis

      Et mediis mens est facta serena malis.

Tristitiam et iuges lacrimas miserasque querelas

      Deposui ac pondus pectoris omne mei.

35

Quid mihi - dicebam - patria tellure carere?

      Quid mea si Scythicum conteget ossa solum?

Est eadem, quocumque voces tu nomine, terra

      Cui dandum est pariter quicquid ubique viget.

Sollicitent alios communia busta parentum,

40

      Vt generis iungant ossibus ossa sui:

Me celi convexa tegant, iaceatque cadaver

      Sideribus quovis testibus orbe meum.

Exiguas mentes patrie confinia claudunt

      Natalisque tenent religione soli:

45

At velut una domus censetur fortibus orbis,

      Et celum magnus spiritus omne capit.

Quisquis ades, deprome merum: iam pocula curas

      Vincant et risum letitiamque parent!

Frangantur quocumque die, quocumque recessu,

50

      Fila mee vite, mors mihi levis erit,

Et si non celebris deducet pompa meorum

      Funera, me tumulo Fannia sola dabit.

Illa suo interea quicquid mihi fata relinquunt

      Staminis, ad vitam temperet arbitrio.

55

Et sibi me leto iubeat servire labore

      Ac teneat vite singula iura mee.

Felicem me sola potest nam reddere semper

      Et fieri cogar, si volet illa, miser.

Sed facilem mitemque iubet sperare corolla

60

      Quam mihi tam blanda fronte manuque dedit.