Naldo Naldi epigrammaton liber, 179

Testo base di riferimento: A. Perosa, 1943

Cura dell'edizione digitale: M. Rossi


179. clarissimo Hispani regis oratori
Antonio Gerardino Amelio

Tardior haec multo quod te mea Musa petivit

      Quam foret officium, docte poeta, suum,

Visere, causa fuit, quia non audebat eum, qui

      Est decus Hesperiis, qui decus omne suis,

5

Cui bene sic animum mentemque inspirat Apollo,

      Carminis atque artem sic dedit ante novi,

Vt silvas cythara moveas cantuque profundas

      Et trucibus facias mollia corda feris.

Nec minus inde tuos verita est intrare Penates,

10

      Quam Clarii cum sunt antra petenda dei.

Cum tamen, Antonii, tibi sit clementia, summo

      Quae minor ingenio non sit habenda tuo,

Vlterius statuit posthac nihil esse morandum,

      At propere vatem duxit adire sacrum,

15

Iupiter e summo cui prospicit altus Olympo

      Pluraque dat magno magna futura viro,

Cuive lyram Phoebus, cui dat Cillenius artem,

      Qua facit in muros saxa coire novos,

Cui dea cantanti superum Venus afflat amorem,

20

      Filia cui Veneris Gratia semper adest.

Hanc igitur nostram, quae te petit, ecce, Camenam,

      Vix tandem in vestros ausa venire Lares,

Hospitio timidam ne dedigneris amico,

      Sed placido, vates, accipe, docte, sinu.