160. Angelo Politiano Musarum sacerdoti
Dum sacrum miris extollis in aethera vatem
Versibus, ut mirum surgat ab arte decus,
Fingis et Aonias Nysae de monte puellas
Descendisse, novas dent ut in ora dapes,
5
Dum facis infanti Musas instare Maroni,
Quaelibet ut puero roscida mella ferat,
Ista quidem veris numeris quae facta recenses
Tu mihi, vera satis cuncta fuisse putem.
Sit procul a nobis antiqua licentia vatum:
10
Si dare vera licet, cur dare ficta velim?
Nanque pios Manes ita pectine doctus eburno,
Quos canis, ecce, tuos cogis adire modos,
Elisium ut campum linquens et amoena vireta
Quae ve sacri vates arva beata colunt,
15
Angele, Virgilius subiens tua corpora certe
Intrarit: medio nam tibi corde sedet.
Vidimus his oculis divina per ora fluentem
Hunc tua: nanque pii numina sancta vident.
Hinc tu, crede mihi, non, Politiane, sed ille
20
Concinuit solitis facta vetusta modis;
Hinc canet insanum rursus Coridonis amorem
Et cur non illum pulcher Alexis amet;
Inde rudes iterum deducet in arva colonos
Ac laetas segetes qua facit arte Ceres;
25
Mox aliquid varians Laurentia facta parabit
Dicere, sint Medicae quae monumenta domus.