30. ad Iacobum Anglariensem
de fratre a patria migrante

Quo fugis hinc abiens fratrem, mitissime frater?

      Quo te conspectu proripis ecce meo?

Heu, moveat pietas tanti te, frater, amoris,

      Heu, moveant lachrimae, frater amate, piae.

5

Tristibus unus ades laetisque suprema voluptas

      Dimidiumque animae tu geris usque meae.

Nec tantum fratrem dilexit Castora Pollux

      Alterna redimens morte salutis iter,

Quantum ego te primis, nimirum semper ab annis

10

      Fraterna colui, frater amate, fide.

Quod, si nulla movet tanti te cura doloris

      Et sedet, heu, caram linquere velle domum,

Debet amor patriae, debet Florentia felix

      Antiquos intra te retinere Lares,

15

Quae reliquis quantum praestat pulcherrima rerum,

      Te licet hanc tanto linquere velle minus.

Ipse Laertiades, quo nec prudentior alter,

      Musa velut numeris cantat, Homere, tuis,

Dulichiam nidum volucrum lapidosaque rura

20

      Maluit et Circes praeposuisse bonis.

At video, nihil, heu, lachrimae, nil verba precantis

      Te flectunt tanti, nec documenta, ducis.

In lachrimis igitur vivam, quodcunque sequetur,

      Nec veniet sine te laetior ulla dies.