12. ad laurum eodem, quo natus est, die plantatam

Si bene nunc memini, si rite audita recordor,

      Si, te qui posuit, me monuisse potest,

Natalis fuerat nobis nascentibus idem,

      Laure, simul primos vidit uterque dies.

5

Sed non est idem finis venturus eisdem,

      Nec nos, ut genuit, auferat una dies.

Tu potes innumeros viridis durare per annos,

      Me breve per spatium mors aditura manet.

Si tamen has liceat de te mihi carpere frondes,

10

      Si dabit hoc votis Musa benigna meis,

Consimilem vitam sortitus, laure, videbor

      Et, quod tu vivis, vivere posse diu.