Luca Ripa carmina 3

Testo base di riferimento: S. Pasquazi, 1966

Cura dell'edizione digitale: M. Sartor, 2023


Lucae Ripae ad clementissimum rerum omnium opificem Deum oratio: ut populum Ferrariensem a pestilentia liberet caritatem annonae ac bellum amoveat

 

Iam satis e miseram dudum bacchata per urbem

Tetra lues: cecidere senes, cecidere puellae

Innumerae et natis orbi periere parentes:

Magne Deum genitor qui lucida sidera motu

5

Concutis horrendo, ne mens temerata nocentum

Ignoret quae sint tua numina quantaque moles

Imperii veneranda tui, placare piorum

Supplicibus votis humilesque admitte precatus.

Reprime ferventes nostro quas movimus iras

10

Crimine; pone tuo iam fortia frena furori.

Et claram genitor ne perdere funditus urbem

Perge, sed indignam sortem miserare cadentum.

Exstinctis iustos desunt qui civibus ignes

Subdant, qui putribus tabentia funera condant

15

In foveis, avidique canes rapidaeque volucres

Traxerunt turpi stillantia corpora tabo.

Iamque ferae volucri fugiunt per devia cursu

Exanimes artus; iam letifer imminet urbi

Spiritus et passim vitales inficit auras,

20

Pharmaca nulla valent et gramina nulla medentis

Infandum cohibere malum; quin protinus imas

Sublapsum in venas ferat insanabile vulnus;

Pontica magnanimi nullam medicamina regis

Fertis opem miseris animantibus et nihil usquam

25

Profuit affectis ventosa cucurbita membris.

Frustra et medici salientem sanguine venam

Compescunt ferro, simul haec contagia vulgus

Incautum arripiunt morituraque membra fatigant;

Solus opem praestare potes, solamina solus

30

Ferre pater, diramque luem sub Tartara solus

Pellere et optatam populo donare salutem,

Si precibus iustis agimus, si nulla medendi

Te sine iura valent et sunt mortalia curae.

Da pater auxilium; da respirare iacentes

35

Et genus omne mali Stygias depelle sub umbras:

Haud ultra tantos miseri tolerare labores

Possumus; hinc longi patimur dispendia belli,

Quo nullum toto meminit veneranda vetustas

Saevius in Latio, nec forsitan ulla videbi

40

Posteritas; illinc animum sine fine fatigant,

Cum lue dira fames. Haec monstra, o maxime Rector,

Destrue et optatam placida cum pace salutem

Redde nec esse velis sterilem et sine frugibus annum.

Non erimus meriti immemores; quam turis acervos

45

Demus et ante sacras tibi plurima corruat aras

Victima quae durae didicit se opponere trunco

Arboris et pedibus arentem sparsit harenam.

Hinc tua pallentem complebunt templa canora

Voce chori et laudes omnis tibi concinet aetas;

50

Sexus et omnis aget gratias. Succurre ruenti

Huic populo; tua turba sumus, tibi nascimur uni.

Quod nisi te nostrae tetigisset cura salutis

Olim, magne Pater, nullum de virgine corpus

Sumpsisses, nullos dura perferre dolores

55

In cruce fas fuerat, nec saevae occumbere morti.

Ergo age syderei nostras dominator Olympi

Sume preces, et qui pro nobis tanta tulisti

Aspice nos tantosque pios miserare labores.

Et pariter cessent lacrimosi proelia Martis,

60

Imperiosa fames et tetri funera morbi.