Epithalamium Baptistae Chrysoni

Est locus extremis terrarum finibus in quo

Prometheus primum limo finxisse parentem

Fertur et huic costa genitam iunxisse puellam.

Quos simul aspexit: Iuvenes, mihi crescite, dixit,

5

Multiplicate mihi terrasque replete feraces.

Hinc genus humanum crevit, primoque ferarum

Lustra domos habuit, glandes et agrestia poma

Cena fuit, vitreique dabant sua pocula fontes.

Inde Ceres docuit segetes sulcare iuvencis

10

Et fruges molire rota et torrere placentas.

Nec minus et dulces Liber pater edidit uvas

Saturnusque senex falcem monstravit et inde,

Construxere viri muros arcesque superbas.

Hinc ortae leges studiis artesque repertae

15

Sacrorumque vices divinaque carmina vatum.

O felix igitur nimis et venerabile numen

Connubii, sine quo terrae squalleret imago,

Nec foret ullus honor templis, nec thura nec ignis

Nullaque molliffuos sentiret victima cultros.

20

Hos igitur laeti omnes celebrent hymenaeos

Dentque piis plausus manibus, pedibusque choreas

Ad numeros moveant, vivas det tibia voces.

Cum veniet nocturnus hymen, tu sponsa pudicas

Concipe docta preces superis, ut prole beatam

25

Te faciant. Facilesque dii praebebitis aures.

Tantisper digitis tuae puellae

Baptista dabis anulum fidemque

Hanc Claram tibi coniugem futuram.