Raffaele Zovenzoni Istrias 3, 8

Testo base di riferimento: B. Ziliotto, 1950; 1952-53

Cura dell'edizione digitale: P. Mastandrea


Oratio ad dominum nostrum

O custos hominum deus et pater optime rerum,

      Affixit quis te, dic mihi, Christe, cruci?

Qui tua crudeles foedarunt corpora flagris?

      Quid sibi vult capiti tanta corona tuo?

5

Felle quis heu mixto sitienti porsit acetum?

      Quis spuit in faciem, gloria nostra, tuam?

Lancea Longini, video, latus hausit apertum,

      Vnde perennis aquae sanguinis unda fluit.

O sacri fontes manibus pedibusque cadentes,

10

      Spargite me, vel tu dic mihi, Christe, aliquid.

Non mereor fortasse miser sentire loquentis

      Ora dei? meruit proditor Ischarioth,

Et meruit qui te palma percussit agresti

      Nec scivit causam reddere, Christe, tibi.

15

Quod scelus admissum est per te? num proditor urbis

      Factus es? ait magni conditor orbis eras.

Numquid strinxisti gladium? sed iam tua virtus

      Succisam Malcho reddidit auriculam.

Atque omnis morbos curabas, et ille revixit

20

      Lazarus, etsi iam quatriduanus erat.

Fige meo cordi tua vulnera, dulcis Iesu

      Christe, fac ut moriar plenus amore tuo.