Divo Ioanni Inderbaccho

Inderbacche, licet iam sim rediturus ad Istros,

      Hic remanes nostrae maxima pars animae,

Quippe meis remanes decus et spes unica musis,

      Quo sine posse negat nostra Minerva loqui,

5

Et sine quo tristes caderent de vertice lauri

      Et caderent digitis languida plectra meis.

At tibi nestoreos superi dent deprecor annos,

      Corpore sis iuvenis, sis gravitate senex.

Et mihi si surdas non praestat Iuppiter aures,

10

      O tecum liceat vivere posse. Vale.