Ad divum Fridericum III Caesarem Augustum

Accipe purpureum, Caesar Friderice, libellum

      Quem dicat illa tui musa Zovenzonii,

Quoius Apollinea cinxisti tempora lauro

      Et dixti totiens: "Esto poeta sacer"

5

Ex quo plectra tibi, citharam mentemque sacravi

      Vatibus et si quid numinis esse solet.

Quod tibi si gratum fore sensero munus, iambo

      Mox pede mutato, fortia bella canam.

Austria progenies superis descendet ab astris

10

      Agnoscesque tuos, quos reor esse deos.

Dux Leopoldus avus iustis trepidandus in armis

      Auferet hostili signa superba manu,

Prosternetque acies latas, et stipite querno

      Appendet summis celsa tropaea iugis.

15

Et sacer Arnestus qui te decus orbis, et urbis

      Romanae genuit robur et imperium,

Carminibus nostris aderit cernetque triumphos

      Exuviasque suae quas meruere manus.

Hinc proavos atavosque canam quos grata vetustas

20

      Heroes sacris excoluere focis.

Inde tuae laudes, tua magna patientia, virtus,

      Iustitia et pietas et tua sancta fides

Complebunt nostros vincentque, Auguste, libellos,

      Nimirum quamvis Ilias illa forent.

25

At tibi praelusi tribus his epigrammata libris

      In quibus ingenium tersit Apollo meum:

Et si quid tenerum, si quid lascivius audis,

      Indulges: aetas hoc iuvenilis habet.

Scripsimus et tetricos deceant quae audita Platones

30

      Et Fabios, Drusos, te quoque, magne Cato.

Et quia tu Christum sequeris noctesque diesque

      Atque tuo cordi nil nisi Christus inest,

Tertius ille liber lacrimis recitandus habebit

      Quod petis, o mundi lux Friderice. Vale.