34. de palma brundisina et hydruntina

Brundusii latis longe viret ardua terris

      Arbor, idumaeis usque petita locis;

Altera hydruntinis in saltibus aemula palma;

      Illa virum referens, haec muliebre decus.

5

Non uno crevere solo, distantibus agris;

      Nulla loci facies, nec socialis amor.

Permansit sine prole diu, sine fructibus arbor

      Vtraque frondosis et sine fruge comis;

At, postquam patulos fuderunt brachia ramos,

10

      Coepere et coelo liberiore frui,

Frondosique apices se conspexere virique

      Illa sui vultus, coniugis ille suae,

Hausere et blandum venis sitientibus ignem,

      Optatos foetus sponte tulere sua,

15

Ornarunt ramos gemmis (mirabile dictu),

      Implevere suos melle liquente favos.

Mirum, si ex oculis et Amor sua spicula iactat,

      Et Venus accensas spargit ab ore faces?

Mirum, si Eridanus, si vel regnator aquarum

20

      Rore suo nostras temperat usque faces?