31. ad Ioannem Pardum

Non arcum meditatur Amor, non spicula, Parde;

      Et tela et pharetras occupat ipse situs.

Pro pharetra nudis deus utitur ipse papillis,

      His tincta idalio spicula felle latent;

5

Vtitur idem oculis, in vulnera nostra sagittis;

      Ex oculis, heu heu, missa sagitta ferit.

Tu vero, quotiens felix in amore papillas

      Tractabis, sis o sis memor usque tui;

Illic insidias, illic latitare pharetras,

10

      Letiferumque illic virus inesse puta,

Cumque tibi ex oculis mollis spiraverit aura,

      Et ferro et flammis pectus inerme peti.

Heu heu, non oculis, non me puer iste papillis

      Aut petit, aut urit, vel mea corda ferit,

15

Me risu, me Stella capit; hic ignis et arcus,

      Hic solus nostro pectore regna tenet.

Nunc ride, formosa, meis nunc ignibus insta,

      Et mea ridendo pectora molle feri,

Molle feri, formosa, trucesque averte sagittas;

20

      Neu sanguis, neu te funera nostra iuvent.