Giovanni Gioviano Pontano Eridanus 1, 2

Testo base di riferimento: B. Soldati, 1902

Cura dell'edizione digitale: M. Montalto


2. de Amore colligente succina in Eridano

Eridani circum ripas alnosque virentes

      Quaerit Amor tenera succina lecta manu;

Quaerenti assurgunt ripae, phaetontias arbor

      Fundit rore novo, quae legat ipse puer.

5

Dumque legit guttaeque manum puer admovet, ora

      Exerit e tenui cortice nympha sua,

Quotque puer gemmas, totidem legit oscula virgo;

      Ridet Amor, ridet conscia nympha sibi.

Naides ad risum coeunt, mirantur Amorem,

10

      Quodque puer pharetram telaque adunca gerat.

Sensit Amor, nervumque manu lunavit, et inquit:

      "Deque meis humeris missa sagitta ferit."

Illa volat, fulxere aurae rutilante favilla;

      Hauserunt virides tela corusca deae,

15

Inque choros cantusque abeunt. Climenia virgo

      Prodit ab excluso lapsa repente libro,

Inque sinu puero fruitur, caluitque fruendo:

      Miscet Amor lusus blanditiasque suas.

Coerulus ut videt ipse deus, complexus utrunque

20

      Condit nube cava, rorat et amne suo.

Dum ludunt, pendentque arcus electride in umbra,

      Prendit Stella manu, spiculaque apta legit,

Altera, quis urat longe et male figat amantem,

      Altera, quis medico vulnera rore lavet.

25

Mox strinxit telum idalium, fixitque sagitta

      Meme, audax. Vati parce nocere tuo,

Parce, puella, seni. Cur non iacis altera tela,

      Et vulnus medico rore, puella, levas?

Vre ferox, facilisque medere, utque aurea virgo

30

      Hinc saevis, illinc mite levamen ades,

Vre simul, medicare simul. Nihil ipse recuso:

      Non ferrum, non me mista venena movent.