14. ad fidem

Quo fugis, rerum dea, quo, deorum

O Fides nutrix? Maria alta tete

Hospitem pellunt, fugat ipsa iniquo

Foedere tellus,

5

Te fugant arces, fora, templa, castra,

Te fugant reges, fugat et sacerdos

Summus. Heu, ne te undique iam fugatam

Arceat aer,

Quo minus coelum repetas, et ipsae

10

Denegent aurae in patriam regressum.

I, fuge ad manes, fuge ad ima et atri

Tartara mundi;

Comiter nanque accipiere. Manes

Et colunt iustum, et venerantur aequa:

15

Hi tibi assurgent meritae, piaque

Sede locabunt,

Si modo et tu pontificem catenis

Traxeris vinctum. Hoc, age, diva, et unco

Protrahens tracta, soliique ad aram

20

Siste tremendam,

Foedat incaestu sacra qui nefando,

Qui, fide fracta, Italiam Rutenis

Prodidit, quique Ausoniam repenso

Vendidit auro,

25

Quo suos natos (scelus ah supremum)

Ornet insigni diademate, alto et

Ponat infames solio pianda

Caede cruentos.

Hunc trahe, hunc unco, dea, merge, et illos

30

Amne mactatos tiberino; et una

Hinc patrem, hinc natos Erebi profundos

Trude ad hiatus.