3. ad Antinianam nympham Iovis
et Nesidis filiam

O ades summo Iove nata et hudis

Alta nymphe litoribus, reposto

Colle, quam Nesis genuit superbo e-

Nisa sub antro;

5

O ades mecum, dea, dum, relictis

Vmbriae campis nemore et sabino,

Te peto sebethiaden et amnem,

Antiniana;

Assit et tecum comes illa, quondam

10

Sueta nympharum choreis, Patulcis,

Fistula insignis simul et canoro

Nobilis aere.

Vos sequor, fidae Aonidum sodales;

Aon est vester mihi collis, e quo

15

Forsan et rivi scateant et ipsa

Thespias unda.

Ergo age o longum, lyra, quae sine ullo

Desides cultu, per opaca ruris

Otia intactum meditemur umbro

20

Pectine cantum.

En adest inter violas rosamque

Illa, quae vernos, hiemem sub ipsam,

Ore prae se fert oculisque et omni

Tempore honores;

25

Quam prius, victis rediens ab Indis,

Liber ad festos thiasos vocabat,

Nunc vocant Musae ad choreas et hortos:

Huic, lyra, plaude;

Cuius adventu rosa purpurescit

30

Et novis silvae recreantur auris,

Lilia albescunt, et hiat decoro

Flore hyacinthus;

Cuius afflatu induitur recentem

Arbor in florem, Dryadesque ab altis

35

Montibus cultam venerantur, huda et

Naides haerba.

Venit ad litus; mora nulla; nymphae

Litus optatum celebres frequentant,

Ora mirantur rosea atque ad imas

40

Pectora plantas.

Heu, quod adventat ferus ille Proteus.

Crede ne, virgo, pelago; rapinis

Pontus exsultat. Tua forma solis

Gaudeat hortis.

45

Crede neu tete nemorum latebris;

Panes et silvis habitant procaces.

Crede te Musis, Ariadna; Musae

Casta sequuntur.