9. ad Petrum compatrem Neapolitanum

Quod cani tibi, Compater, capilli,

Et toto capite albicant pruinae,

Amplexus fugiunt tuos puellae,

Iunxisse et foemori foemur recusant;

5

Quod nec carminibus suis Apollo,

Nec blandis redimet iocis Thalia.

Quaenam, quae tibi, Compater miselle,

Quae vita, aut quis erit modus querenti?

Hic est, quem tenerae timent puellae,

10

Quem cultae fugiunt nurusque, amorque

Omnis undique et undecunque et usque,

Vsque et undique et undecunque et usque

Omnis horret amor, Venusque, Hymenque.

Sed nil sit tibi, Compater, molesti,

15

Nec canos celerem aut time senectam,

Sed tristes animo repelle curas.

Quod nec carminibus suis Apollo,

Nec blandis numeris dabit Thalia,

Id munus dabit aureus petenti,

20

Vel te ut lacteolae petant puellae.

Quae tum, quae tibi, Compater beate,

Quae vita, aut quis erit modus iocanti?

Hic est, quem roseae volunt puellae,

Quem cultae cupiunt nurusque amorque

25

Omnis undique et undecunque et usque

Vsque et undique et undecunque et usque

Omnis ambit amor, Venusque, Hymenque.

Felix canicies, senecta felix,

Arca cui nitet aureus capillus,

30

Horto cui riget aureus priapus.