Giovanni Gioviano Pontano de tumulis 2, 52

Testo base di riferimento: B. Soldati, 1902

Cura dell'edizione digitale: M. Montalto


Tumulus vocis amatoriae.
Vox ipsa et Viator colloquuntur

Vox

Claudite me in tumulo.

Viator

      Quaenam es?

Vox

                                                                         Vox.

Viator

      Cuia es?

Vox

                                                                                                        Amantis.

Viator

      Quid clamas?

Vox

                            Heu heu.

Viator

      Dic, age: cur geminas?

Vox

Bis quoniam periit mihi Luna.

Viator

      Et quaenam ea Luna est?

Vox

Vna quidem Phoebi est, una soror Charitum.

Viator

5

      Quonam abiit periitque simul? Quid utranque gravaris?

Vox

Vtraque nam periit; illaque et illa gravat.

      Quae Phoebi, ad superos abiit; Chariteia ad amnes

Hesperiae; haec atque haec, hei, mihi bis periit.

Viator

      Vtraque num est eadem?

Vox

                                                 Vna est et simul utraque et ambae.

Viator

10

      Vnane cum periit, num periere duae?

Vox

Quin eadem Luna est, eadem simul utraque et ambae:

      Vnaque bis periit, utraque cum periit.

Viator

Cur nec amans petit et coelum et petit aequor? It ipse

      Ad Styga quaesitum; perdita Styx recipit.

15

Placabit manes cantu victorque redibit,

      Lunaque erit terris reddita, Luna mari.

Cur tumulo cupis ipsa tegi?

Vox

      Ne sentiar; ipsa

Ne fuga sit coelo cognita neve mari,

      Ne se aether praedae accingat, neu pontus ad arma,

20

Lunaque sit pelago praeda, sit ipsa polo.

Viator

      Ne doleas, mea vox, taceas; tibi consule, nostro et

Conde sinu: hoc pectus urna erit, hoc tumulus.