Giovanni Gioviano Pontano de amore coniugali 1, 5

Testo base di riferimento: B. Soldati, 1902

Cura dell'edizione digitale: M. Montalto


Uxorem alloquitur de militia conquerens

Non ego divitias, coniux, aurumque secutus

      Ad tua constiteram limina amata procus,

Sed mores, sed pura fides, sed gratia traxit,

      Et formae quod erat candida fama tuae;

5

His ego permotus connubia grata petebam,

      Et tali felix coniuge visus eram:

Favit Amor tenerique parens insignis Amoris,

      Et sua coniugio vincla paravit Hymen.

O mihi felices noctes lucemque beatam,

10

      O mihi blanditiis gaudia plena suis.

Ergo ego vota bonis laribus Genioque ferebam,

      Placabam et multa numina sancta prece:

Invidit bellorum auctor, qui, pace repulsa,

      Concutit Aemiliae sanguinolentus agros.

15

Saeve pater, tua tela, precor, tuaque arma reconde,

      In Veneris niveos, fesse, recurre sinus:

Illa tibi ignotasque vices ignotaque servat

      Gaudia; delicias, lente, morare tuas?

Mars, propera, sic poscit amans; sed terge cruorem,

20

      Et tua seposita corpora veste tege;

Illa quidem tibi tota vacat, dum coniugis artes

      Lemnos habet, dum vir fulmina nigra quatit.

Quid cessas, violente, tuosque moraris amores?

      Me miserum, falso nomen amantis habes.

25

Te belli, te caedis amor, non mollia tangunt

      Oscula, non gratae dulcia ad arma vices.

Immemor amplexus et murmura blanda relinquis,

      Immemor? O mira rusticitate deum.

Non tibi post iuvenilem operam mistasque querelas

30

      Succurrit lenis lassa per ossa sopor,

Non facilis post bella quies? Frustraque capillum

      Nunc colit, et roseo splendet ab ore Venus?

Heu heu, crudeles coeunt ad signa manipli,

      Heu heu, non segnes miles obarmat equos,

35

Militiam sequitur vates, fert tela maritus:

      O grave coniugium Pieridesque malas.

Ocia Pieridum fuerant requiesque maritis:

      Non mihi coniugium, non mihi Musa valet.

Sed neque me vel tela movent vel letifer hostis,

40

      Aut iuga perpetua continuata nive;

Tu, coniux, tu sola moves, tu causa dolorum,

      Qua sine nec videor vivere posse mihi.

Lux gravis, at graviora manent me somnia noctis,

      Somnia imaginibus nigra futura suis.