33. de improbitate puellae suae

Irata est quotiens mihi, puella

Tristis me vocat aridum poetam,

Et lassum minima fututione,

Indoctum veneris, malique penis.

5

Post haec in triviis, in ore vulgi,

Irridentibus omnibus puellis,

Dicit tam male me esse mentulatum,

Quam vel pumilio puerve trimus.

Quam ob rem constitui meas querelas

10

Deferre ad Venerem, inque ius vocare.

Nam quis tam patiens amator esset?

Quod si sensero ius mihi negari,

Hellespontiacum deum precabor,

Partes suscipiat meas, velitque

15

Pro me, quod minimum facillimumque est,

Vlcisci facinus manu severa.