5. ad pueros de columba
Cui vestrum niveam meam columbam
Donabo, o pueri? Tibine, Iuli,
Num, Coeli, tibi, num tibi, Nearche?
Non vobis dabimus, mali cinaedi;
5
Non vos munere tam elegante digni.
Quin ite, illepidi atque inelegantes;
Ales nam Veneris nitore gaudet,
Odit sorditiem inficetiasque,
Insulsos fugit et parum venustos.
10
Sed cuinam cupis, o columba, munus
Deferri? Scio; nam meam puellam
Amas plus oculis tuis, nec ulla
Vivit mundior elegantiorve.
Haec te in delitiis habebit, haec te
15
Praeponet nitidis suis ocellis,
Nec tanti faciet suam sororem.
Huius tu in gremio beata ludes,
Et circumsiliens manus sinumque
Interdum aureolas petes papillas.
20
Verum tunc caveas, proterva ne sis;
Nam poenas dabis et quidem severas,
Tantillum modo tam venusta poma
De tactu vities: et est Diones
Tutelae hortulus ille dedicatus;
25
Numen laedere tu tuum caveto.
Impune hoc facies, volente diva,
Vt, cum te roseo ore suaviatur
Rostrum purpureis premens labellis,
Mellitam rapias iocosa linguam,
30
Et tot basia totque basiabis,
Donec nectarei fluant liquores.