2. ad Fanniam

Candidior nivea Veneris, mea Fannia, planta es,

      Et Charitum tenero lactea crure magis,

Aurorae praelata coma, praelata nitore;

      Hebe munditiis cesserit ipsa tuis,

5

Cesserit aspectu Lede, Hermioneque papillis,

      Flora genis, cedat Tyndaris ore tibi;

Nigraque formoso furata es lumina Amori,

      Et per te caecus dicitur ille puer.

Naiadum illecebris cum sis lascivior, et sit

10

      Vsque comes dictis gratia blanda tuis,

Ambrosia hinc teneris stillat tibi roscida labris,

      Ambrosia hinc roseo spirat ab ore tibi.

Huius in amplexus, superi, properate. Sed ipse

      Praeveniam, nec tu, bella puella, neges.

15

Magna peti fateor; verum mihi magna petenti

      Contingat niveo pectore posse frui.

O mihi si liceat partes tractare latentis:

      Cedite, di; hac vincam conditione deos.

O bona non tractanda homini, bona digna rapina

20

      Coelicolum, superis o bona digna locis.

Deficio: gelidis suffundite tempora lymphis.

      O desiderii lenta cupido mei.