22.

Carmina que mittis dulcem redolentia amorem,

      Temporibus, Cocles, grata fuere suis.

Tristia sollicito pulsabant tedia mentem,

      Que tu iocundo carmine cuncta levas;

5

Non aliter quam cum mater flet credula nati

      Funus et hunc aliquis vivere forte refert.

Adde quod et laudes tutatus es undique nostras

      Fortiaque arma male conteris invidie;

Hec et plura mihi dum sic ascribere tentas

10

      Remque tuo nostram Marte pronus agis.

Vatis et culti preclarum nomen adeptus

      Sic tua sint apto condita verba pede.

Inter causidicos etiam mirabere post hac,

      Sic tua divina iura tueris ope.

15

Sive igitur, vatem seu te pronum iuvat esse

      Vtrumque ingenti laude decenter agis.

Quidque mihi ascribis vates idemque pronus

      Precipis et pium nomen in urbe tuum est.

Tu tamen et posthac nostros torpere dolores

20

      Neu sine Pieriis causidicisque modis.

Sic tibi me semper, Cocles, debere fatebor

      Leticieque unus causa ferere mee.