12.

Hoc nostrae vitium tribuit natura puellae

      Perpetuo ut nunquam spes sit amore levis;

Quam mulli hac tota iuvenes versantur in urbe,

      Hos amet et nulli posse tenere fidem,

5

Preterit ut nullos Hybleo in vertice flores,

      Quos non libet apes per cima summa volans;

Sic nullum inspectat cui se non protinus optet

      Miscere et lateri conseruisse latus.

Cui non tam duri moverint fastidia mores

10

      Instabilem nulla ponere verba fide,

Nec refovet quemquam cunctis favet; ista sequentes

      Odit et hos repetit quos fugere ante solet.

Quod si idem semper spirabit Phebia ventus

      Nec veniat pulsis blandior aura nobis,

15

Hoc ita erit: quam si Phebi responsa referrent,

      Carminibus fies fabula nota meis.