28.

Invida me postquam traxerunt fata sub umbras

      Nec nostro est posthac terra premenda pede,

Saltem si qua animis residet pietatis imago

      Exequias misero nunc mihi ferte precor,

5

Nec desint lachrimae nec desint funera nobis,

      Perpetuus tumuli nec mihi desit honos:

Ille ego qui nuper domino ducente per urbem

      Vertebam in saltus lumina vestra meos

Corpore parvus eram geminis non longior ulnis,

10

      Sed fuerit brevitas haec nimis apta mihi.

Membra decora inerant, collum tendebat in arcum,

      Cervicem argutus pectora latus eram,

Nec cursu aut salto fuerat praestantior alter,

      Nec melior gressu nec levitate prior,

15

Ipse ferox aliis crudelia bella movebam

      Quamlibet haec fortis bella timebat equus,

Non tamen aut duri statui fera praelia Martis,

      Aut mala Bellonae pulverulenta sequi.

Ducere sed placidam vitam dominique vocari

20

      Delitiae pariter blandiciaeque mei.

Quid tamen ista iuvant? quid prosunt munera dotes?

      Quid iuvat et Domino sic placuisse meo?

Omnia morte ruunt. Quid nunc spumantia prosunt

      Frena? quid et nobis additus arte decor?

25

Flete meam mortem, pueri florensque iuventus,

      Ornate et lachrimis funera nostra piis,

Hoc solamen erit nobis, haec una voluptas.

      Perpetuum saltem sic mihi nomen erit.

Te vero imperium nostri cui fata dedere,

30

      Per superos oro, nomina magna, deos

Ne pigeat rigidum corpus mandare sepulchro

      Saxaque cum geminis addere carminibus.

Quam fuerim domino gratus vis scire, viator?

      Iudicat hoc marmor corpora nostra tegens.