22. ad Tribracum mutinensem poetam

Tribrache, divinum quis te neget esse poetam,

      Cum tibi tale sacro carmen ab ore fluat?

Namque modo ostendit tua nobis scripta Metellus,

      Quem fratri comitem rura dedere meo.

5

Illis quid potuit numeris ornatius esse?

      Quae vis, ingenii gratia quanta tui?

Sic ego Nasonem, sic te, iucunde Properti,

      Sic ego te video, culte Tibulle, loqui.

Ecce novum per te Latio decus additur, et iam

10

      Vate suo tollit se Mutinensis ager.

Atque utinam nostris simul exposuisset in oris

      Devectum celeri te quoque cymba Pado.

Nulla mihi maior potuit se offerre voluptas,

      Et tali felix hospite villa foret.

15

Tecum castaliae properassent ire sorores,

      Et bona Thyrsigero gratia iuncta Deo;

Florida Parnasi iuga deseruisset Apollo,

      Ad mea dignatus limina ferre pedem.

Nec dubita, ne forte tibi, numerosque sequentum

20

      Nostri sufficiant, Tribrache docte, Lares.

Borsius, Erigone, Pallas, Maiaque creatus,

      Quattuor has aedeis incoluere Dei.

Et comitum quamvis ingens accederet ordo

      Hospitibus locus hic pluribus aptus erat.

24a

In certa vacuus parte receptus erat.

25

Ergo tuis paulum a studiis intenta relaxes

      Pectora et ad lusus curre, poeta, meos.

Seu cupis auritos lepores agitare, videbis

      Currere turcigenas lata per arva canes;

Sive avibus, quae stagna colunt, indicere bellum

30

      Te iuvat, egregii sunt, mihi crede, duces.

Suspicies ternos volitare per aera fratres,

      Altaque veloci tendere in astra fuga.

Inde ubi tempus erit, liquidum per inane repente

      Delapsi, magno turbine ad ima ruent.

35

At sonitu ingenti, quae territa fugerat ales

      Aut cadet, aut notas anxia quaeret aquas.

Vertice non illos pater Apenninus in alto

      Dura nec in saevis rupibus Ilva tulit.

Extremo boreas peregrinos misit ab orbe,

40

      Clarum falcones hic quoque nomen habent.

Quod si te potius piscandi cura tenebit

      Vicino tendes retia rara Pado.

Haud tibi praeterea quibus oblectere libelli

      Deficient, musis nec loca grata tuis.

45

Quid referam Nymphas, Satyrosque in amore calenteis

      Panaque, vel Dryadum Naiadumve choros?

Conveniunt, sacroque haerebunt numina vati

      Quilibet optabit proximus esse tibi.

Hic centum Oenonas, centum hic mirabere Daphnas,

50

      Et totidem Heliadas, Inachidasque simul.

Nerine cedet nostris Galathea puellis

      Cedet et Alphei cura Arethusa sui.

Ipsa etiam duro sub iudice victa rubebit

      Salmacis, et tenerum quae rapuistis Hylan.

55

Hinc Minois abest coniux, et Phaedra, furensque

      Colchis et ignaro subdita Myrrha patri.

Aeolidem nullam, nullam Niseida cernes,

      Nullam Nyctimenen haec tibi rura dabunt.

Sit procul inconcessa Venus, caedesque, nefasque

60

      Stent sacra, cognatis sint sua iura toris.

Certa fides, propriumque decus servetur amicis,

      Candidus inter nos et levis erret Amor.

Garrula sed quamvis nondum certarit hirundo,

      Nec luteam solita struxerit arte casam,

65

Et scelus immitis nondum Philomela tyranni

      Coeperit arguto flebilis ore queri;

Ipse veni tamen, et facileis duc, Tribache, Musas

      Ad Quartisanae rura benigna meae.

Hic loca perspicies gratis secessibus apta,

70

      Cum suus est pratis arboribusque decor;

Vnde queas Zephyros olim captare, notabis

      Et quibus e ramis densior umbra cadat.

Post, ubi tempestas aderit iam mitior anni

      Huc iterum rediens non novus hospes eris.