21. ad divum Borsium

Dux, genus a magna qui ducis origine Regum

      Imperioque refers aurea secla tuo,

Qui propria gaudes virtute excellere, cuius

      Gloria nullius crescere laude potest,

5

Quo nihil a superis optet Ferraria maius,

      Tradere quo melius nil potuere Dei,

Si qua tibi tot res ingentes ocia linquunt,

      Haec facilis placido lumine pauca lege.

8a

Non quia sublimis condam nova carmina vates

8b

Vix fluit ingenii parvula vena mei

8c

Sed quia te in primis colimus nec Borsia Tito

8d

Maiestas nunquam non in honore fuit.

Corporis egregias non hic perscribere laudes

10

      Conor, nec regni iura referre tui;

Nec loquor hic a te purgata paludibus arva,

      Messibus ut largis cultus abundet ager.

Non sacras aedeis, non clara palatia per te

      Sumptibus innumeris aedificata canam.

15

Qua tua se mole attollat Carthusia linquo,

      Et Schivinoiae gratia quanta domus.

15a

Carthusiae molem ingentem et Schivinoia linquo

16a

Atria tantum operis caesareosque lares.

Nec mihi cura, novis quas muris cinxeris arceis

      Dicere, nec pulchrae moenia Ferrariae.

Rem quoque non parvam sileo, quod tollis in ima

20

      Planicie excelsi nobile montis opus.

Magna quidem sunt haec, hominum sed facta labore

      Nec decus ad proprium tu tibi solus habes.

At punire malos, aequa dare praemia lance,

      Ponere non sanis frena cupidinibus;

25

Invictumque malis animum praestare, Deosque,

      Vt facis, ante oculos semper habere tuum est.

Non ego mira puto, quibus hic tibi vera paratur

      Gloria, quae recta ducit in astra via.