12. ad Cambium Iurisconsultum et philosophum Perusinum

Desine me gravibus toties obtundere dictis,

      Et vitae Cambi facta notare meae.

Nil agis, ac certum frustra mutare laboras,

      Nec potes a coepto me revocare meo.

5

Lintea tota dedit rapidis ubi nauta ventis

      Et cita iam medio gurgite cymba volat,

Non facile ad portus retro convertere cursum

      Quos modo discedens liquerit, ipse volet.

Sic ego, qui cupidi pelago male sanus amoris

10

      Iactor, ab hac nequeo vela referre via.

Et mihi iam dulce est in amaro vivere luctu,

      Tantum mens caecae perdita noctis habet.

Haec qui mira putat, vitas ignorat amantum,

      Nescit ut cupiant saepe in amore mori.

15

Stabat in abruptis vates miserabilis antris

      Eurydicen lugens nocte dieque suam.

Ismarus et Rhodope nequicquam et Thracius Hebrus

      Quaerebant solitae carmina blanda lyrae.

Saepe etiam Nymphas duri ad solatia casus

20

      Haec illi solitas dicere verba ferunt:

Pone graveis Orpheu curas, neu crede gemendo

      Tartareos iterum posse movere deos.

Quod semel amissum nullo reparabile pacto,

      Hoc ipsum levius, si patiaris erit.

25

Invenies alios quod admireris amores,

      Eurydicemque novam Thessala terra dabit.

Talibus, atque aliis frustra lenire dolentem

      Tentabant, monitis nec locus ullus erat.

Carminaque, et Nymphas, lucemque perosus, in ipsos

30

      Amens iactabat non bona verba Deos.

Ergo ego quid faciam? si natus Apolline vates,

      Atque dea curam vincere non potuit?

Aut lapis aut ferrum est, quem numquam gaudia tangunt,

      Nec dolor asperitas nec movet ulla mali;

35

Quem blando nunquam vultu spes allicit, et qui

      Nil timet, in quo non gratia, non odium est.

Aspice laesa suos ut saepe animalia prodant

      Affectus nostrae quae rationis egent.

Triste gemit duris incisa securibus arbor

40

      Et queritur viridem ponere moesta comam.

Saxorum oppositis frenati molibus amnes

      Indignantur aquas lentius ire suas,

Gurgitibusque fragor spumantibus indicat iram,

      Sensibus ut propriis illa carere neges.

45

Gaudet ut accensis ramorum fascibus ignis,

      Sic super iniecta flere videtur aqua.

Terra quoque et coelum modo rident et modo lugent,

      Forma nec in rebus permanet una diu.

Si varios igitur nequeo componere motus

50

      Pectoris, haud facti causa pudenda mei est.

Me natura hominem voluit mitissima nasci,

      Non in caucaseis rupibus esse feram.

Hinc sequor humanis quae convenientia duco

      Moribus, aetati non aliena meae.

55

At tu, quem studiis sublimibus evehit ardens

      Ingenium, ad vitae liberioris iter,

Quae mihi proponis clarorum exempla virorum,

      Tu sequere, et sine me fata subire mea.