Tito Vespasiano Strozzi eroticon 3, 1

Testo base di riferimento: Anita della Guardia, 1916

Cura dell'edizione digitale: Cristina Zanatta


1. laudat Ferrariam ab exilio rediens,
cum diu iussu Amicae exulavisset.
De conciliatione Anthiae et de laudibus urbis Ferrariae

Tandem Flaminiae nemorosa reliquimus arva;

      Iam datur optatam cernere Ferrariam.

Hic mihi blanda Venus primum inspiravit amorem,

      Raptaque libertas, servitiumque datum.

5

Hic ego in exilium domina damnante profectus

      Quas peperit poenas improba lingua lui.

Omnia nunc tandem in melius praesentia divum

      Rettulit et facta proelia pace fugat.

Spargite odoratos instructa per atria flores ;

10

      Debita antiquo sacra parate lari.

Quisquis adest votis faveat, vicinia rixas

      Ponat et exultent compita laetitia.

12a

Ite, triumphales ad limina figite lauros

Ipse Dionea redimitus tempora myrto

      Imponam tepidis grana sabea focis.

15

Ferte pedem placata Venus mitisque Cupido,

      Nec vos fortunae spernite dona meae.

Vobis magna satis superi sunt munera parva

      Si modo mens nigra candida labe parat.

Vos patriae Turres, patrii salvete Penates,

20

      Vrbs faustis salve condita sideribus.

Tu superum templis, domibusque ornata superbis,

      Finitimis effers invidiosa caput.

Dives agri aque auri Leonello principe flores,

      Et populi turbam vix capis ipsa tui.

25

Iam tibi pierios Phoebus largitur honores;

      Vivida nec desunt artibus ingenia.

Te foecunda Ceres immensis frugibus implet,

      Nec tibi Lenaeus dulcia musta negat.

Laeta saginati depascunt prata iuvenci;

30

      Lanigerae carpunt fertile gramen oves.

Te pater Heridanus sinuoso flumine cingit,

      Et vetat hostileis pertimuisse minas.

Martia securi contemnunt classica cives,

      Nullaque sunt nisi quae proelia fecit Amor.

35

O felix nimium tellus nimiumque beata,

      Tu modo coelicolas religiosa cole.

Hic tibi perpetuum ver floreat, ipsaque nullo

      Exercente sinum gargara vincat humus.

Non lupus insidias stabulis meditetur apertis,

40

      Et cum rore cadant nectar et ambrosia.

Tum gens secura exactis feliciter annis,

      Elysias sedeis et loca sancta petat.