12. de Raccini formosissimi pueri miserando interitu.
Quantam felicitatem Raccinus in casu suo consecutus
fuerit clarissimo Iani Pannonii carmine celebratus

Quisquis eras, certe, felix Raccine, fuisti

      Doctiloquo vates quem sacer ore canit.

Scilicet Arctoae decus admirabile gentis,

      Aeternum Ianus dat tibi nomen herus.

5

Exprimit ille tuas praeclaro carmine laudes,

      Et faciem et mores ingeniumque probat.

Te quanti faceret, miris affectibus ardens,

      Indicat ipse pio captus amore tui.

Nec secus allato casus rumore sinistri

10

      Concidit attonitus mente abeunte pater,

Quam solet indigno morientis funere nati

      Collabi amissis sensibus orba parens.

Vt dolor exuperans animum, vocemque reduxit

      Multa gemens homines invocat atque Deos.

15

Proque tua, dilecte Puer, non parva salute

      Illum cura tenet: praecipit, urget, agit.

Pro te vota facit: celeres properare ministros,

      Ac de te subito certa referre iubet.

Spemque metumque inter dubius sic pendet, ut aegrae

20

      Occurrat menti nil nisi triste tamen.

Eheu nulla valet fugientem sistere vitam

      Henrici admotis ars medicaminibus.

Namque ferox quadrupes, stimulis agitatus et ira

      Concitus, huc illuc dum sine more ruit,

25

Excuteris dorso loris Raccine relictis,

      Pronus et ad duram praecipitaris humum.

Heu crudele nefas, fracto sors impia collo

      Protinus extinxit te miserande puer.

Talis ut et perhibent anima fugiente per auras,

30

      Qualis purpureus flos ubi languet eras.

Vidit equum procul excusso rectore furentem

      Corripere incerto tramite Ianus iter.

Vidit, et hinc sumpsit miseri praesagia leti

      Laevaque funereum questa volavit avis.

35

Anxius huc vates dum lumina volvit et illuc,

      Dum cupit, ac metuit damna videre sua,

Ecce simul iunctis manibus per mutua magno

      Cum gemitu famuli corpus inane ferunt.

Nervorum compage labans caput ille soluta,

40

      Sustinet, et lacrymis os puerile rigat.

Neu raptentur humo per candida colla fluentes,

      In nodum longas colligit ille comas.

Hic dextram, ille tenet levam, hic pendentia crura,

      Labentem hic tunicam, sublevat ille pedes.

45

Sanguine adhuc tepido, roseoque manente colore,

      Assueti facies signa decoris habet.

Ianus ut hac visa, sensus amisit, ut illi

      Maxima cum puero vota fuere mori.

Quos gemitus et quas lacrymas, et qualia verba

50

      Fudit, et in Parcas quae maledicta dedit?

Multa minans graviter Raccine irascitur illis,

      Tristiaque obiectat facta, tuamque necem.

Et cupit ultorem tanti se criminis esse

      Si modo fas, canas et lacerare comas.

55

Hinc queritur tecum nequicquam saepius acreis

      Quod formidandos praemonuisset equos.

Atque exempla refert quibus haec animalia monstrat,

      Exitium multis antetulisse viris

Non audituro; sed dum tibi talia narrat,

60

      Ipse alias sedeis iam levis umbra tenes.

Si periturus eras, tamen hoc solamen habebis,

      O Puer aethereas digne habitare domos.

Quod non Narcisum magis aut Phryga, non Hiacynthum

      Aut magis Herculeum fama loquetur Hylan.