Tito Vespasiano Strozzi eroticon 2, 11

Testo base di riferimento: Anita della Guardia, 1916

Cura dell'edizione digitale: Cristina Zanatta


11. querela uxoris occiso Principe.
Helisiae puellae illustris conquestio funere Odrisii ducis
Brittaniae coniugis sui a popularibus caesi

Heu nimium viridi coniux erepte iuventa,

      Heu vitae quondam spesque salusque meae!

Hanc ne tuam faciem video? pectusque decorum?

      Haec tua, quae geminum lumina sidus erant?

5

Vix laceros vultus, et sparsos sanguine crineis

      Agnosco et diris membra cruenta modis.

Occidis heu manibus, coniux miserande, tuorum

      Vulneraque in tenero corpore saeva patent.

Vnde mihi speranda salus, regnique fidele

10

      Praesidium fuerat; prodiit inde nefas.

Deneget iratus populo sua lumina Titan,

      Impiaque aversis moenia damnet equis.

12a

Quis scelus hoc Colchus, quis Thrax, quis Thessalus ausit

12b

Quisve Getes scythico proximus Oceano.

Cur me fata sinunt tanto superesse dolori?

      Cur tua summe Deum dextera cessat iners?

15

Nec ducis immerito maculatos sanguine civeis

      Horrida phlegraei fulminis ira petit?

Non genitor, non forma tibi, non profuit aetas,

      Iunctaque cum multa brachia ferre prece.

Nil hominum iuvat, atque fidem implorasse Deorum,

20

      Impia sed caeco est acta furore manus.

Meme utinam leto comitem tibi dextra dedisset,

      Quae pectus duro perculit ense tuum,

Ne quam iunxit Hymen, divelleret Atropos a te,

      Sed coniuncta forent funera nostra tuis.

25

Nunc saevos inter gemitus, lacrymasque relinquor,

      Nec sine te grata est vita futura mihi.

Nunc mea ferali mutantur serta cupresso,

      Aspicioque tuos vix bene nupta rogos.

Quam modo festus hymen taedam gestavit ad aras,

30

      Illa sepulchraleis ponitur ante focos.

Felix natorum Niobe post fata fuisti,

      Eripuit sensum saxea forma malis.

Felix, quae dominam Cyane dum luget ademptam

      Sicelidem subito fonte rigavit humum.

35

Felices etiam viridi quae cortice clausae,

      Fletibus Heliades imposuere modum.

Ipsa dolore gravi nimium confixa reservor,

      Fortunamque timent ista subire meam.

Et mihi, vir, tecum moriendi iura negantur,

40

      Parcaque non gratam prorogat usque diem.

Vos precor, o superi, si quid pietatis et aequi est,

      Si flectunt ullae numina vestra preces,

Ante oculos vestros inter penetralia caesi

      Principis, iniusta fraude piate necem.

45

Et scelerum ultores merito punite nocenteis

      Supplicio, et factis praemia digna date.

At tibi, per facinus, vitam cui funere acerbo

      Abstulit ante annos impia dextra tuos,

Elysii placidas liceat cognoscere sedeis,

50

      Et memor Elysiae, care marite, vale.