9. ad Poetam, qua se dignum scripserat, dignum gloria.
Ad Basinium parmensem poetam

Non mea Pegaseos tenuis libare liquores

      Ausa, nec Aonium Musa subire nemus,

Limosas inter potius sed nata paludes

      Incultis didicit stridere arundinibus;

5

Cui neque conveniunt citharae, nec laurea serta

      Gloria quae doctis contigit ingeniis,

Illius apta magis Nonacria fistula collo,

      Populea sat erit cingere fronte comam.

Ille meos summis versus qui laudibus effert,

10

      Clarus et ingenio est, clarus et eloquio.

Sed nobis nimium fortasse indulsit, et illud

      Castelli superat gratia iudicium.

Tu quoque, parce leveis nugas extollere tantum;

      Non petit ingenteis parvula Musa sonos.

15

Illa mihi tristeis fastus, animosque puellae

      Molliat, et teneris oscula det pedibus.

Et placidam exoret felici carmine pacem

      Rideat alludens, eliciatque iocos.

Te quem bella iuvant acri referenda cothurno,

20

      Clara poetarum munera ferre decet.

Nam qua me dignum censes, tibi gloria parta est,

      Et nova Basinii carmina nomen habent.