2. ad Cytheridem, quod eius causa mittatur in exilium

Eheu quam miseros spes credula fallit amanteis,

      Quam levis instabili vertitur orbe rota.

Ille ego, qui placido felix in amore ferebar,

      Quem facili toties audiit aure Venus,

5

Nunc dominam iubeor patriasque relinquere sedeis,

      Et procul immeritum pellor in exilium.

Hoc mihi, non facinus peperit, sed me mea lingua

      Perdidit ausa nimis libera verba loqui.

O utinam mi serum pietas me nulla Cytheri

10

      Movisset, lacera cum traherere coma.

Vel tua pressissent anima fugiente parentes

      Lumina, quo fatis tristibus orta die es.

Te propter poenas dabimus, tu maxima nobis

      Non expectati causa doloris eris.

15

At quocumque feret me sors inimica sequendum est,

      Saevitiem donec temperet illa suam.

Praecinctum nactus lapidosis rupibus antrum,

      De domina solus conquerar ipse mea;

9a

O utinam vel nulla tui me flentis aringa

10a

Movisset pietas cum traherere comas;

11a

Vel te Persephone teneris rapuisset ab annis,

12a

Edita cum primum parvula vagieras.

13a

Te propter mihi poena datur; tu maxima luctus;

14a

Tu gravis afflicto causa doloris eris.

15a

Ibimus et quacumque feret fortuna, sequemur,

16a

Scaevitiem donec temperet illa suam.

17a

Praecinctum nactus lapidosis rupibus antrum,

18a

Solus ibi duram conquerar in dominam.

18b

Et lassata gravi singultu pectora rumpam

18c

Mixtaque cum miseris verba dabo lacrimis.

Effundam quoscumque premo sub corde dolores,

20

      Et quaecumque diu non patienda tuli.

Dicam etiam tenerae quanta inconstantia formae

      Iuncta sit utque meis gaudeat illa malis.

Tum referam nimios fastus ingrataque facta,

      Et tuto quiquid sentiet ira vomet.

25

Vos modo Hamadryades miseros ne prodite questus,

      Nec vos ruricolae turba benigna Dei.

Sic vobis silvae secreta cubilia praestent,

      Sic vobis nunquam non sit amicus amor.

Ipse meam rebar portum subisse carinam,

30

      Nunc agitor mediis naufragus aequoribus.

At tu quid tanto contendis acerba furore,

      Quid iuvat e nostris nomen habere malis?

Nil toties formae facies aequata Dearum,

      Nil prosunt laudes, nil benefacta mihi?

31a

Nec spes ulla mihi superest nisi tristia coelo

32a

Discutias radiis nubila Phoebe tuis.

33a

At tu quid tantum furis? Anthia parce fideli.

33b

Quid iuvat e nostra crimen habere nece?

33c

Nil me divinis facies aequata figuris,

34a

Nil me tot laudes, nil benefacta iuvant?

34b

Sed licet evellas cineres atque ossa parentis,

34c

Et materna tua laesa sit urna manu,

35

Sed caput hoc quamvis ferro insecteris et igni,

      Non potero tibi non deditus esse tamen.