Principium in secundum librorum Theseidos

Orpheus, erepta cara dum coniuge deflet,

      Neglexit dulces seposuitque modos.

Deposuit risum, cantus citharamque fidesque,

      Nec tetigit vatis barbiton ulla manus.

5

Thracia deflevit resonantis carmina linguae

      Ereptumque sibi dulce dolebat opus.

Deflerunt Nymphae, flerunt et achaica Tempe,

      Quique colunt portus, Phrixe vel Helle, tuos.

Deflerunt fagi, deflerunt carmina quercus

10

      Et molles salices duraque corna simul.

Massylae redit ira leae saevosque leones

      Impulit et rabidos concitat ira canes.

Non bos impune vidit, vel bucula tigres,

      Nec cervi linces, nec timet agna lupos.

15

In scopulos fontes conversaque flumina retro

      Caelestesque favi toxica saeva dabant,

Inferni postquam spoliavit regna tyranni,

      Tergeminumque canem traxit ad astra poli

Alcides, magno cepit de rege triumphum,

20

      Manibus et domitis ferrea vincla dedit:

Argolici postquam claros videre triumphos

      Atque coronatis turba epulata comis

Porricit in fluctus spumantis munera Bachi,

      Atque adolent sacris mascula thura focis,

25

Tum vates repetit citharam cordasque sonoras

      Desuetosque diu concinit ille modos.

Nec puduit canos vatem redimire capillos

      Omissumque diu gustat et ille merum.

Et canit Alcidae laudes titulosque perennes,

30

      Alcidem numero collocat ille deum.

Annosae veniunt modulata ad carmina quercus

      Et celsi montes saxaque dura simul.

Sternuntur tumidi fluctus; tum murmura pontus

      Ponit et ad citharam Sperchio sistit aquas.

35

Murmura deponunt venti coluberque venena;

      Et citharae tigres et leo gustat opus.

Nec pavidae pecudes timuerunt ora leonum;

      Silvestrem cervus nec timet aege lupum

Atque simul timidae ludunt cum tigride damnae,

40

      Nec timet accipitris bella coturnus avis.

Sic ego, qui dudum sanctorum carmina vatum

      Omisi, repeto fila canora lyrae,

Et me festa dies patriae, me gaudia cogunt

      Publica, me patrius scribere iussit amor.

45

Publica iam tepidum pertentant gaudia pectus

      Et resides animos publica facta movent.

Iam repeto ausonias musas omissaque dudum

      Carmina, pegaseae pocula fontis aquae.