Andrea Rapicio Maximiliano Austrio II

Testo base di riferimento: Barbara Zlobec, 2002

Cura dell'edizione digitale: Barbara Zlobec


Maximiliano Austrio II Romanorum Regi
Pio Felici Augusto sacrum

 

Tandem animo atque oculis lux iocundissima nostris

      Certius affulsit, qua te, rex maxime regum,

Cernimus ingenti cumulatum laudis honore,

      Romanasque aquilas circum victricibus alis

5

Te excipere augusta dominantem in sede Quirini,

      Cui late assurgit Tiberis populique Latini

Et Rhenus gelidusque pater Danubius undis.

      Sed neque te quisquam, o soboles generosa deorum,

Imperio magis aptus erat sceptrisque gerendis,

10

      Quem dudum regno assuetum iuvenilibus armis

Obstipuit primum latis Hispania terris

      Miraturque suum celebris nunc Austria alumnum,

Austria dis accepta parens atque aemula caelo.

      Scilicet ad magnos te accensum fortiter ausus

15

Et pater et patruus seriesque invicta tuorum

      Impulit et summa ad rerum fastigia duxit.

En felix quae nunc animo Germania versat

      Gaudia? Quam multum de te sibi praescia spondet?

Forsitan illa etiam prudens ac gnara futuri

20

      Tempestatem illam videt ac felicia quondam

Saecula, cum totum, veluti Sol aureus, orbem

      Percurrens, miseram Europam vicinaque regna

Restitues, fractis succurrens undique rebus.

      Atque haec ante alias omnes te maxima cura

25

Sollicitat stimulatque animum virtutis honore

      Flagrantem, atque adeo, rex optime, pertinet ad te:

Tu quoniam es prisci imperii servata propago,

      Vnde olim divum auspiciis se Romula virtus

Extulit atque caput felicibus intulit astris.

30

      Quae tibi maiestas formae? Quae gratia morum,

Delitiae humani generis, rex magne Quiritum?

      Nam te seu medium excipiant patresque ducesque

Incedasque tuas sublimis forte per urbes

      Seu tibi commissas regni modereris habenas,

35

In fronte atque oculis tantus decor emicat, ut te

      Quisque putet sanctum in terris et amabile numen.

Hinc te tot procerum studiis plausuque frequenti

      Regnatorem orbis magno cum Caesare laeti

Aspicimus festosque dies celebramus ovantes.

40

      Fotunate nimis (si quid canit augur Apollo)

Quem tot barbarico cumulata ex hoste trophaea,

      Tot spolia ampla manent: ipsum non Caucasus ingens

Maumethem capiet pavidum, non Bactra nec Indi.

      Iamque ego Pannoniam collectis viribus omnem

45

Germanasque acies video densosque maniplos

      Austriadum, genus acre virum, fortesque Boemos,

Fatales volucres ultro tua signa sequentes,

      Quin etiam magnam Ausoniam socia arma virosque

Et paribus iunctim concordia pectora dextris

50

      Vertere in externos divini nominis hostes.

Tum demum Euphratem tremere et magni ostia Nili

      Atque Asiam trepidare metu saevosque tyrannos

Cernere erit passim duplices tibi tendere palmas.

      Te vere invectum niveis Bellona quadrigis,

55

Victorem late populorum, altaque corona

      Conspicuum, ducet longis in templa triumphis.

I, felix Auguste, deum certissima proles,

      Quo tua te virtus, quo te rapit inclitus ardor.

Dii tibi quaesitum non vi, non fraudibus ullis

60

      Imperium longum servent: quod si omina vulgi,

Si spectes studia, aeterno es dignissimus aevo,

      Nec mortem oppetere umquam aut tristia fata subire:

Vsque adeo te cuncta aetas, iuvenesque senesque

      Certatim admirantur, amant, venerantur, adorant.

65

Ipse etiam, pulchri qui quondam ad flumina Moeni

      Caesareos tenui descripsi carmine honores,

Fernandi patris augusti, nunc debita solvo

      Vota tibi, pronusque tuae figo oscula dextrae.