Andrea Rapicio Musae 1

Testo base di riferimento: Barbara Zlobec, 2002

Cura dell'edizione digitale: Barbara Zlobec

Altre sezioni


1. ad illustrem Tergestinorum principem,
Iohannem ab Hoys, Hispanum,
Andreas Rapitius Tergestinus

Austriaci lux clara soli, pia cura Sororum,

      Sint tibi propitii, numina sancta, dei.

Ecquid agis rerum? Diversa negotia tractas?

      Te tenet assiduus, regia cura, labor?

5

Si vacat: hospitio tenuem, vir clare, libellum

      Suscipe, virtutis semina prima meae.

Sic poteris longas ingrati temporis horas

      Fallere, sic vati saepe placere tuo.

 

2. in effigiem eiusdem

Effigiem vir magne tuam depingeret omnis,

      Qui mentem possit pingere nullus erit.

 

3. ad idem

Te facies hominem dicit, te prima sororum

      Semideum, te mens indicat esse Deum.

 

4. ad patriam

Nondum bissenos aetas mea viderat annos,

      Cum peterem gelidis, qua fluit Ister aquis.

Hinc subito redii, quinos auxisse decembres

      Suspicor in laudes patria terra tuas.

5

Ne dubita, postquam Patavina victor ab urbe

      Discedam, calamis sola fruere meis.

 

5. ad Albanum Caesium

Cur tantum genitor de te sibi plaudit ovatque,

      Ni quia virtutis praemia digna feres?

Sic pater Aeneas parvo gaudebat Iulo,

      Romani quoniam sanguinis auctor erat.

5

Is fuit Albanae praeclarus conditor urbis,

      Altera virtutis te manet Alba tuae.

 

6. cum ex Vienna ob pestem in Italiam solveret

Quae fueras quondam optatum mihi, clara Vienna,

      Sola solum, studiis cognita terra meis,

Vive valeque, diu nostris gratissima Musis,

      Et vivat vatis gratia firma tui.

5

Tuque meis quondam conatibus, aemula pubes,

      Vive (sed o possis) perpetuumque vale.

 

7. in Candidum

Candide, quid tentas nostros lacerare libellos?

      Sollicites alios in sua damna viros!

Carminibus decor omnis abest, minus artis in illis

      Cernitur; in reliquos, Candide, virus habe.

 

8. de quodam milite

Cum genitrix natum timido discedere ab hoste

      Cerneret et patrios destituisse lares,

Obvia facta illi, verbis animoque virili,

      Coeperat hunc trepida sollecitare manu:

5

"Tene, malum, patrios decuit violasse penates?

      Dicitur haud tales Sparta tulisse viros."

 

9. in pictorem quendam

Aspice ut egregiam potuit pinxisse tabellam

      Pictor ab insanis cum premeretur aquis.

Scilicet in tabula tunc artem contulit omnem

      Pictoris moriens ingeniosa manus.

 

10. in puerum super Hebri glacie currentem

Dum puer in glacie currebat flumine Hebri,

      Contigit ut vitreum frangeret ille solum.

Labitur aequoreis demersum corpus in undis,

      Dissecuit miserum lubrica testa caput.

5

Maesta parens nati caput accipit; illud in ignem

      Conicit et tales reddit ab ore sonos:

"Cur te, nate, tuli, cur te natura creavit?

      Quam male conveniunt bina elementa tibi!"

 

11. auctor ad terram suam

Quae mihi donasti viridantia frigore rapa,

      En sunt nominibus tradita signa meis.

Eia age venturos serves sine labe nepotes,

      Sic servet fructus humida bruma tuos.

 

12. nihil Palladi et Musis commune esse cum Marte

Spreta Venus Musis: "Me sic contemnitis?" inquit.

      "Iam parat in vestrum filius arma caput."

Cui Musae: "Stolido referas stolidissima nato,

      Non habet in nostrum tela nociva caput."

 

13. gigantomachia

Dum fera progenies superum coniurat in orbem

      Phlegraeis ducibus, bellica pugna fuit.

Armatur Phoebus, proprias Saturnius iras

      Colligit, interea maximus horror erat.

5

Transfigit indomitas moles Mavortia cuspis

      Membraque materno contaminata solo.

Pallida pampineos traxerunt ossa liquores

      Et modo fit vinum, quod modo sanguis erat.

Qui fata sanguineo nigrantia vina colore

10

      Hauserit, is caedes exitiumque bibet.

 

14. in bibacem hominem

Fertur ab Aoniis nymphis, cum fulmine Bacchus

      Flagraret mediis praecipitatus aquis;

Hinc sobriis nymphis fuerat pergratus, at ignem

      Incautus capies, hic nisi mixtus erit.

 

15. querela Musarum

Cur miles atrox perdere qui arduas

Conatur arces et vitia et modos

Invenit infandae rapinae,

Ad superos vehitur triumphos?

5

Et qui laborat publica commoda

Augere, nec non qui sapientiae

Victricis assertus satelles,

Ab variis premitur procellis?

Qui promeretur praemia frontium,

10

Cui pacta docti laurus Apollinis,

Quem Pallas ornat, viperino

Dente trahunt lacerantque passim.

Iam tempus instat Thespiades deae,

Iam tempus urget, iam Polyhymnia

15

Ostende vires quampotentes,

Vt perimas, precor, impotentes.

Descende caelo, maxime Mercuri,

Tutela nostri: tu studii parens

Defende iam tuos alumnos,

20

Pegasidum docilem iuventam.

 

16. de Mutio Scaevola

Dum patriam servare paras, te dextra fefellit,

      Scaevola, nec voto sat facit illa tuo.

Mox accensa ferox contempto protinus igne

      Incubuit sacris interitura focis.

5

Vade, age, faustus eris, vita donatus ab illo,

      Quem cupis irata perdere posse manu.

 

17. de Marsia tibicine et Apolline

Marsia sit victus, modulis sit victor Apollo;

      Mulcebant cunctos garrula plectra deos.

Iste sonat vario diversa poemata cantu;

      Is canit in poenam deteriora suam.

5

Provocat Entellum Dares, sus Pallada quaerit,

      Nirea Thersites, bellua foeda deum.

Ah ne quis alta petat maioraque viribus audax,

      Ne cadat in miserum magna ruina caput.

 

18. in domum cuiusdam

Cuius opus? Phidiae. Quae nam structura? Myronis.

      Quae patria artifici? Quam Fabiana vocant.

Parrhasium mirabar opus dignumque laborem;

      Divinae poterant quem meruisse manus.

 

19. de M. Curtio

Dulcis amor patriae fuerat, fortissime Curti,

      Cum peteres Stygios victima digna lacus.

Qua latet umbroso praeceps descensus hiatu,

      Tendis et in flammas protinus ire paras.

5

Publica privatis praeponis commoda lucris;

      Gloria te solum, te decet omnis honos.

Felix Romulei cui cessit gloria Curti,

      Vrbs erit aethereo proxima sola polo.

 

20. de Penelope

O quotiens, dum te repetunt semperque lacessunt,

      Decipit instantes pendula tela Procos!

Quod manibus texis viduis, id nocte retexis,

      Et sinis ingratas ire, redire moras.

5

Nolebas thalamos constans temerare iugales,

      Nolebas casti fallere iura tori.

Te quoque non longi mutarunt tempora cursus,

      Declarat sanctam nox diuturna fidem.

Tu pretio et precibus numquam corrupta iacebis;

10

      Penelope fidi semper Vlyxis eris.

 

21. in tempestatem obnubilam, quod reditum in patriam
plus nimio differret

Ergone continui torquebunt aethera venti

      Nec patet in patrios ianua aperta lares?

An quia praesensit venturi temporis horam

      Tempestas, solis cogimur esse locis?

5

"Crastina - dicebam - laetam feliciter horam

      Lux dabit, optatis grata futura meis."

Vix ea fatus eram, complerunt aera nimbi;

      Sistimur et multis defluit imber aquis.

Quid nostris, Fortuna, paras conatibus? Atqui

10

      Ibimus in patrios luce sequente lares.

 

22. de vinorum praestantia

Cretica vulgares extollunt vina tabernae

      Et iactat Rhodium dulcia musta solum.

Caecuba Fundanis celebrantur pocula terris;

      Miratur calices Lesbia turba suos.

5

Massica Peligni venerantur vina coloni,

      Commendat proprios Segnia terra cados.

Fumosos recolit Campania terra Falernos

      Et sibi fecundo Rhetia monte placet.

Tollunt Massilios alii, sua dona, lyaeos,

10

      Evehit Euganeum vinea culta merum.

Te colimus, Pucine pater; vindemia Bacchum

      Dat tua, caelestes quem meruere dii.

 

23. in Candidum

Candide, cum socio quid me committere tentas?

      Solvere cur quaeris foedus amicitiae?

Quo magis ipsa tuos corrodet lingua labellos

      Hoc propius noster pectora iunget amor.

 

24.

Cum genitrix natum calidis lavaret in undis,

      Ecce sub iratis ignibus alter erat.

Accelerat mater, sed vix bene visus ab illa

      Vritur hic, liquidis labitur alter aquis.

5

Maesta parens, genitrix, nimio superata dolore

      Occidit et subito vulnere pressa iacet.

Et pater infelix ternos, pia lumina, ademptos

      Deplorans laqueo colla premenda dedit.

At tantum sors ausa malum, tot pignora tollunt

10

      Aethera, cum rutulis ignibus, unda, solum.

 

25. in perfrictae frontis hominem

Sicne putas? An falsa fides? Impensius aequo

      Vives? Id satagis? Falleris o nimium!

Insperata quidem veniet tibi cana senectus,

      Crede mihi, Pythio vera magis tripode.

5

Vita bonum fragile, pronos mutamur in annos,

      Mors sequitur nostros invidiosa dies.

Caesare quis maius? Quid Croeso ditius? Atqui

      Naturae solvit debita uterque suae.

Nestore quid senius? Pelide fortius? Atqui his

10

      Iniecit validas mors violenta manus?

Inspice non longae numerosa pericula vitae,

      Vltima sit nescis quando futura dies.

Mente cares, rapidus quocumque intenderit amnis

      Pergis, quo fastus duxerit, illud iter.

15

Infelix nimium rebus sublate secundis

      Tolleris ut lapsu mox graviore ruas.

 

26. in pictorem quendam qui Christum servatorem
in clypeo pinxerat

Quo clypeum malenata manus pictoria duxit

      In Dominum nimium perfidiosa suum?

Auctorem pacis sola pinxisse tabella

      Sat fuit: hostiles respuit ille minas.

 

27. arguit Musam suam nimiae inclementiae

Siccine Meduaci vatem prope fluminis undas

      Cogis in indoctos verba referre sonos?

Viderit hoc Phoebus, qui nos coniunxit in unum,

      Viderit Aonius, turba verenda, chorus.

5

Diceris malefida tibi, male cognita Phoebo,

      Diceris calamis insidiosa meis.

 

28. in Candidum

Dona feras, frater dominusque vocaberis, atqui

      Si nihil attuleris, vix bene frater eris.

 

29. ad Priscum Batavum

Nox erat et claro surgebant sidera caelo,

      Ignivomos Phaeton iamque trahebat equos.

Ecce oculus quendam, tepido dum membra levarem

      Fessa toro, rutilum viderat ante diem.

5

Illi non animus, non mens intenta quiere;

      Ille sed assidua mobilitate viget.

Tegmina nulla gerit, vires acquirit eundo,

      Non habet ille pedes, non habet ille manus.

Ille venenato scintillas spirat ab ore,

10

      Non habet ille oculos, non habet ille caput.

Dentibus ille caret, quo nulla voracior umquam

      Bellua desertis dicitur esse locis.

Quo sine nemo potest mortalem ducere vitam,

      Sit licet is iuvenis, sit licet ille senex.

15

Denique ad hunc semper nugas conferre solemus,

      Pectore, qui sensu, qui ratione caret.

Vera negas? Haec falsa putas? Vanasque loquelas

      Credis? Sunt Pythio carmina digna deo.

 

30. ad Carolum V. imperatorem augustum

Quaesierat quisnam spatiosi pondera caeli

      Ferret Atlas, humeris insidiosa suis.

Noluit Alcidem superum prius astra ferentem

      Et simul aeternos, pondera sancta, deos.

5

Vt te tot vidit maiora negotia solum

      Posse pati, merito templa deosque feres.

 

31. Ferdinando Quiritium ac Pannonorum regi

Dicuntur Libycae, si vera est fama, palaestrae

      Alcidem superis insinuasse deis.

Quae, Fernande, geris? Maiora minorave fama?

      Quot tua settigeros conficit hasta sues?

5

Quis te conspexit rebus tumuisse secundis?

      Seu quis in adversis sucubuisse malis?

Africa victrices aquilas, victricia signa

      Sentiet, imperium sentiet illa tuum.

Intrabis Scyticas armis victricibus oras,

10

      Hic ubi Euxinis funditur Ister aquis.

Vera cano, nostrum fortunent numina votum,

      Corruet ignoto lumine Luna solo.

Hoc canit audaci Germania voce, fatetur

      Italus et sceptri Martia terra tui.

15

Det precor ut mundi felix modereris habenas,

      Iuppiter et celsi lucida signa poli.

 

32. Francisco Donato, Venetiae principi optimo

Quam regis augustam, dux augustissimus, urbem,

      Credimus aethereos constituisse deos.

Te mare, te caelum solito venerantur amore;

      Te maris imperium cum Iovis arce manet.

 

33. in insignia Sigismundi ab Herberstein, baronis

Te tria, magnanimi, decorant, pia numina, reges,

      Omnia si confles numina, numen eris.

 

34. aliud

Quo geminae turres turritaque culmina? Numquid,

      Vt videas populos altus ab arce tuos?

An, quia sit variis respublica fracta procellis,

      Solus qui ex alto luceat ignis eris?

5

Sic cum virgineos peteret Leander amores,

      Obtulit ardentes Cressa puella faces,

Ne dum caeruleas tranaret sedulus undas,

      Linqueret insano bracchia fessa mari.

 

35. in insignia Lucii Frontonis, equitis et poetae

Quid sibi vult niveis tua linea ducta parergis,

      Dic, precor, o Latiae gloria prima togae?

Haec tibi sinceri sunt semina pectoris? An sic

      Vestis erat superis linea grata deis?

 

36. ad clarissimum virum Martinum Hoyos Hispanum

Dum sophiam, dum sancta colis mysteria dumque

      Accedis solita religione deos,

Mirum est quanta tuo descendat gratia vultu

      Quamque ornes meritis tempora nostra tuis.

5

Crede mihi, veniet quae te mirabitur aetas:

      Non secus ac Marcum Martia Roma suum.

 

37. ad Franciscum Charitinum pictorem

Aemiliam, Francisce, suam nisi frater amaret,

      Aemiliam facile posset amare tuam.

 

38. de Ioanne Ramo poeta

Is satagit Musas; Musae redamare vicissim

      Hunc fatigant; igitur sunt in amore pares.

 

39. aliud

Diligit is Musas; Musis is rursus amatur;

      Mutuus hinc merito pectora iungit amor.

 

40. in domum Antonii Anonymi

Pulchra domus pictura tuae faciesque decora

      Laudis habet modicum, plurima fraudis habet.

Quod pascit pictura oculos animumque decora,

      Excitat id laudis, cetera fraudis habet.

5

Quodque homines gnavos rebus perversa gerundis

      Detinet, id multum noxia fraudis habet.

 

41. in turrim Viennensem

Cedant pyramides, cedat Memphitica tellus,

      Cedat et in laudes Graecia prona suas.

Nec mihi se iactet moles radiata colossi

      Neu labor assiduus Cares in astra vehat.

5

Solis ad occasum nil maius, solis ab ortu

      Quam Ferdinandi regia turris erit.

 

42. in Candidum

Quid mea continuo lancinas carmina morsu,

      Candide? Non est hic, quo satur esse queas.

Non mea maturos aetas impleverat annos,

      Cum sunt haec tenui carmina ducta pede.

 

43. ad Decentem Bromium

Velles Candidus iste, quem libellis

Non raro inserui, libens qui esset

A me scire, Decens, decus Sororum.

Scito hoc nomine plurimos notari,

5

Quos crebro bonus ille Martialis

Taxat carmine docto et expolito.

Sed dicam tibi: verius iocamur

Quam ullum laedimus, ecce quod petebas.

 

44. in Candidum

Candidus es barba, facie niveisque capillis,

      Dic mihi, cur solo pectore candor abest?

 

45. Marco Castalio

Ornarunt alios, cultissime Marce, Camenae,

      Ipse tuas ornas; Pallas alumna tua est.

 

46. ad Ioannem Oppolitanum

Iane, decus patriae, reparas qui nomina gentis

      Oppoliae, patrii praesidiumque soli,

Perlege - quid prohibet? - pacata fronte Camenas,

      Quas tibi praecipue nostra Minerva dedit.

5

Non tua dispositis deducta poemata nervis

      Sunt mihi, divinae quae meruere manus.

Pelignum vatem redolent tua carmina, iamque

      Possis Pegasidum limina adire domus.

Vnde lepos aut unde labor solidusve cothurnus?

10

      Vnde tibi tantae dexteritatis opus?

Nos nisi laeva manent nostrae praesagia mentis,

      Tu fueris Latiae fama secunda lyrae.

Te sophos omnis amat, te docta caterva Sororum

      Excipit et niveo Calliopea sinu.

15

Te genuit Pallas, lactarunt ubere nymphae,

      Te colit Aonius, turba verenda, chorus.

Macte animi, qui tanta paras dare commoda nostris

      Gentibus, en cernas, quis tibi partus honos!

 

47. Andreae Rapicio, Ioannes Oppolitanus

Nomina vera dedit Latiae tibi praeda Minervae,

      Non invita dedit nomina vera tibi.

Rapta decore tuo est mea Lesbia, rapta suavi

      Protinus ingenio Lesbia nostra tuo.

5

Nam cum laudasti docto mea crimina versu,

      Laudasti scriptis cum mea scripta tuis.

Illa tuae subito laudavit carmina venae;

      Laudavit verbis dulcia verba suis.

Ergo tibi nullas, nullas volo reddere grates,

10

      Quo donas superis crimina nostra diis.

Quod mihi blandiris, dum vis ut blandiar armis

      Et clypeis pugnae, dulcis amice, tuae:

Deberem, fateor, blandiri, ignosce, puellae,

      Sed me, me prohibet gratia summa meae,

15

Quae tibi conatur praeconia reddere amoris,

      Musarum vates ingeniose, sui.

Nostrae sollicites igitur promissa puellae;

      Sit satis ingenio nostra puella suo.

 

48. Andreas Rapicius Ioanni Oppolitano

Alcidem Nemeae terror, Libycique labores

      Nobilitant, superis insinuantque deis.

Delicias alii versant, qui rura sequuntur,

      Qui iuga, qui Triviae retia more deae.

5

Est tibi culta tuis tua Lesbia semper in hortis;

      Illa tibi dulces promit ab ore sonos.

Sunt tibi deliciae, non quas sibi Cypria finxit,

      Sunt tibi, quae paucis Attica diva dedit.

Vera negas, frontemque trahis mentitaque verba

10

      Credis? Sunt Pythio vera magis tripode.

"Blandiris", dicis, blandiri nescio, Iane;

      Sic vivat nostrae pignus amicitiae.

Anne tuum carmen crimen? Tua crimina laudi

      Sunt tibi: sit numeris spongia pacta meis.

15

Numquis tum mendax fueram, cum: "Carmina - dixi -,

      Divinae poterant demeruisse manus"?

Hoc queror, insolito nam dum tua scripta lepore

      Perlego, tunc cupidus clauditur ecce sonus.

Vive diu felix, Pylium superesque trisaeclem:

20

      Sic tibi, sic nobis mutuus ignis erit.

 

49. in malevolum

Ergo erit, ut semper nostris laetere querelis?

      Ergone continui causa doloris eris?

Tune meos poteris conceptos rumpere amores?

      Tune etiam audebis, perfida lingua, loqui?

5

Dispeream, si non te laedam, perfide, si non

      Exitium quaeram, perfidiose, tuum.

Te duce, vix placidos per noctem ducere somnos,

      Te duce vix possum vivere: vix potero.

Ogygidem Tydeus, Pylademque fidelis Orestes

10

      Oderit et carum Thesea Pyrithous.

Iuppiter, e summo violentum fulmen Olympo

      Concute et in miserum tela trisulca caput.

Vera cano: dat signa Deus mihi certa, valeto

      Vipera, sed diras experiare meas.

 

50. in Candidum

Invidere ferunt nostris te, Candide, nugis.

      Omnibus invideas, Candide: nemo tibi.

 

51. auctor de se ipso

Nobile Tergestum patria est mihi terra meisque,

      Hic ubi caeruleis Istria gaudet aquis.

Quod venit ex patria, patriae debetur id omne,

      Vena nisi ex nobis, non aliunde venit.

 

52. de suis insignibus

Stemmata dat multis Iovis aliger atque Minervae

      Pelta, Meduseae quam timet ira deae.

Nos semper coluit laetis antiquus in hortis

      Villicus et primum nomina clara dedit.

 

53. in tibicinem

Cum calamos inflas graciles, tibi protinus ipsa

      Mens fugit, efflatu contaminata tuo.

 

54. in Cupidinem

Caecus Amor quondam circum alvearia oberrans

      Furtiva rapuit dulcia mella manu.

Dumque favos premit digitis mellisque liquorem,

      Laeditur et matri vulnera saeva refert.

5

Atque ait: "O genitrix, cur tantas parvula vires

      Bestia habet, stimulis docta ferire suis?"

Illa autem ridens: "Mi fili, desine: tuque

      Parvus es, at parvus vulnera quanta facis?"

 

55. in quendam

Est teneris tibi nata comis, est altera canis

      Crinibus, haec iuveni iungitur, illa seni.

O iniuste pater, quid arenae semina mandas?

      Vnde tibi tantae simplicitatis opus?

 

56. de tribus surdastris

Aspice quas cieant turbas Actorque Reusque,

      Surdi ambo et iudex surdus utroque magis.

Hic petit aes, ait ille molam sibi nocte peractam

      Continua; en variae respice sortis opus.

5

Tum iudex: "Quae tanta animis discordia vestris?

      Iudice me, natos sumat uterque suos."

 

57. in avaros, quibus lucri cupiditas
plerumque exitiosa est

Scorpius e terra prorepsit, garrula cornix

      Corripuit, propriae praemia pacta gulae.

Dumque volat cupiens pedibus contingere terram,

      Scorpius infestum proicit ore virus.

5

Illa autem moriens: "Aliis quae fata parabam,

      Heu, video capiti damna subesse meo."

 

58. in pauperem amantem

Caecus amas Venerem, vilem te dicit Adonim,

      Nec capit emissas in tua vota preces.

Ah, tibi quae quondam vultum dea saeva benignum

      Monstrabat, nomen vix tenet illa tuum.

 

59. hominis et Veneris

Hom.

"Cur, precor, ardentes taedas tuus iste Cupido

      Gestat? An humanis uritur ille focis?"

Ven.

"Absit ut imprudens propriis occumberet armis."

Hom.

      "Dic causam."

Ven.

5

"Causam si cupis: urit amor."

 

60. epitaphium Andreae Alciati, iuris consulti

Qui quondam leges docuit, caelestibus astat

      Conciliis, multo dignus honore coli.

Lubrica deseruit moriturae gaudia vitae

      Ante homines corpus, spiritus ante deos.

 

61. aliud

Tradidit una dies tot commoda, sustulit una

      Tot bona, quot menti concipis ipse tuae.

 

62. epitaphium Hieronimi Cagnoli, iuris consulti

Digne senex lacrimis et multos vivere in annos,

      Dignior aeterno consenuisse polo,

Liquisti, heu, moriens terras et ad astra petisti;

      Debueras sociis iam superesse tuis.

5

Heu mortem invisam, quid tantum subdola fraudis

      Extruis? Ah quantum, perfida, iuris habes.

Te tandem nos esse deam, sed te, inclita virtus,

      Credimus humanis succubuisse malis.

 

63. aliud

Te patrem Patavina cohors, te patria civem,

      Collegam socii te gemuere tui.

Legibus hanc ornas, illi concedis honores;

      His lacrimas, hi flent, haec dedit, haec sepelit.

 

64. in obitum Antonii ab Hoyos, episcopi Curcensis,
a domestico servo novo mortis genere extincti

Quid malenata manus, quid tantum, perfida, fraudis

      Extruis in dominum perfidiosa tuum?

Te rapidae genuere ferae teque ubere tigres

      Lactarunt, vitiis ingeniose tuis.

5

Heu qualis pietas: infelix Austria plorat,

      Cogitur et lacrimas rursus inire suas.

Hanc tamen, Antoni, miseram solabere mortem,

      Nascitur egregius, te moriente, nepos.

Ille tuum poterit facile defendere nomen;

10

      Susceptas poterit pone subire vices.

 

65. flet mortem clarissimi adolescentis
Philippi Strein Germani

Editus est noster sine te, mi Strane, libellus,

      Nec te lectorem sperat habere suum.

Austria, funde tuo lacrimas orbata Philippo,

      Spargantur manibus mystica dona tuis.

5

Heu nimium properant mortalia fata Sorores,

      Vix potuit teneros excoluisse dies.

Accipe cum fletu lacrimabile carmen amici,

      Dummodo sit tellus officiosa tibi.

 

66. epitaphium Lazari Bonamici Bassani

Virtutem Patavis atque aemula facta relinquis,

      Vxori viduos et sine labe toros,

Discipulis lacrimas, patriae virtutis honores,

      Et corpus terrae, cetera numen eris.

 

67. aliud

Aptabunt superis etiam sua pensa Sorores:

      Hic si non avidas continuere manus.

 

68. epitaphium Ioannis Ludovici Brassicani,
iuris consulti Germani

Carmine Maeonides, mellito Tullius ore,

      Consilio Nestor, Publius arte sui.

Nec moror hanc vitam, mihi sat vixisse superque est,

      Iamque animam caelo reddimus, ossa solo.

 

69. epitaphium Oliverii Carducii, equitis

Ite, meae quondam curae sumptique secures,

      Ite aliis etiam taedia ferte viris.

Me vocat omnipotens alio Pater, illicet, actis

      Bis quinis lustris; hospita terra vale.

 

70. epitaphium cuiusdam

Dum parat obsceno mors invidiosa barathro

      Mors dare me pessum, sustulit ad superos.

 

71. tumulus Silviae Rapitiae: Rapitius frater
ad sepulchrum queritur

Liquisti fratrem flentem, mea Silvia, postquam

      Migrasti ad superos, caelica tecta, deos.

Vix poteras geminas messes absolvere, iamque

      Protinus a nobis, Silvia, abire paras?

5

Quas potui maestus lacrimas effundere, fudi:

      Et tibi quae nollem munera persolvi.

 

72. aliud

Servabam tibi delicias atque oscula frater,

      Absens absenti cum mihi rapta fores.

Anxius ecce paro lacrimas tibi, Silvia, iamque

      Et tumulos; heu quid sidera dura parant?

 

73. tumulus Nicolai Alexandri, avi materni:
Rapitius nepos loquitur

Longaevum te fata senem rapuere nepoti,

      Qui tibi nunc maestus carmina maesta tulit.

Tu salve aeternumque vale, cape grata nepotis

      Munera; sit tellus mitis et aura tibi.

 

74. Rapiciorum tumulus: Rapicius loquitur

Felices umbrae, manes, cineresque meorum,

      Accipite haec lacrimis munera mixta piis.

Ille ego sum vester vates, qui carmina quondam

      Laetabar patriae concinuisse meae.

5

Vivite felices, animae; sic semper odores

      Et vobis spiret florea serta solum.

 

75. epitaphium Bernardini Barbi Tergestini

Condidit hoc tumulo lacrimis te, Barbe, supremis

      Patria, decessu languida facta tuo.

Quod tibi sincero produxi pectore carmen

      Accipe et absentis dona fuisse puta.