Auribus insonuit nuper preclara poete

Fama, velut radius solis dum lustrat opaca,

In tenebris lucens, lucentior atque sereno

Stella micans, clara multum prestantior inter

5

Sydera Franciscus nomen. Vulgata per orbem

Fama quidem vera est: nec enim vox publica fallit;

Vox populi divina suos habet undique testes.

Hinc amor, hinc timor est: amor est quia tempora priscos

In mores rediere suos. Saturnia regna

10

Iam redeunt etasque suum consurgit in aurum.

Ipsa novat veterata satis con[s]umptaque reddit

Antiquosque viros revocat: iam magnus Homerus

Surgit et excelsi renovatur musa Maronis;

Iam renovat Sulmo Nasonem, Corduba summum

15

Lucanum renovare parat. Sed quomodo, queris?

Exibuit natura suas cibi prodiga dotes;

In te conspitio veteres; te summus Apollo

Edocuit pulsare liram, tu Pergama recte

En iterum dulcore tuo componere posses

20

Et lapides cantu duros et saxa movere.

En speculum de te fecit preclara Minerva,

Vt faciem plerumque suam formosa videret

In te conspiticus, se seque videre iuvaret;

Forsitan et proprio cernens caperetur amore,

25

Vt de Narcisso laudanda [p]oemata dicunt.

Hinc, quoniam miranda placent, fuit ardor amorem

Sincerum captare tuum, coniungere tecum

Nomen amicitie: Piladem quod semper Horestes

Sentiat esse suum, Nissus cognoscat amicum

30

Eurialum in nobis, Titidem karus Vlixes.

Vnde amor, inde timor: nec enim me preterit illud

Quod sit amicitie sermo caput ordoque primus

Principiumque boni quasi nuntius interioris.

Verba solent temptare vadum: nam nuntia cordis

35

Lingua solet fore sepe sui, declarat amico

Mentis amicitiam, vicini cauta requirit

Auxilium quandoque manus, quo quoslibet absens

Absentes fatiat presentes, sepe remotos

In fatie videat, quasi coram ipsisque loquatur.

40

Hoc ego principio, dixi, captantis amicum

Vtar et aonio cordis loquar ipse poete

Interiora mei vel dextera scribet amorem

Quo sibi nodor ego; sed mecum sedulus inde

Parvus mente timens [ce]pi dubitare poete

45

Scribere me tanto, quasi ut formica leoni

Scribens aut aquile generose parva cicada.

Sentio me minimum, te summum; sentio recte

Numen inesse cibi, cibi Pieridesque favere.

Hec ego dum mecum sol[e]rti mente retracto,

50

Lingua timet, trepidatque manus, timor omnia difert:

Nam timeo pelago navem committere parvam,

Ne vitio naute tumidis mergatur in undis,

Et timeo arboreas armatus scandere silvas

Et sine subsidiis allarum forte volando

55

Aerias temptare vias er villis, inermis

Surgere in armatum vel aperto pectore acutis

Credere me gladiis, [im]bellis bella movere.

Vicit [am]or, iussitque m[an]um [producere pennam].

Prebeat et testem sese mitentis amici

60

Cordis et ingenti parvum promitat amicum.

Ergo cibi, magne, pauper mea litera missa

Leta venit, vacuus sicut solet esse viator,

Autoremque suum quamvis sit parvulus offert

Et rogat ut karos admitas inter amicos,

65

Nec dedigneris munus ti dives egentis.

Exiguum in parvo magnum est, quod denique magnum

Est nichil in magno; distinguit munera tantum

Conditio dantis, modicum magnumque datum sit.

Deprecor ut, sicut coniungitur utraque nostri

70

Litera, vicinas ut habent [et] in ordine sedes,

Sic vicinus amor, sic sintque fidelia corda;

Litera vestra tamen procedit in ordine recto,

Sed mea subsequitur: sic sit quod in ordine primus

Tu sis, teque sequar; fias tu maior amicus

75

Simque minor, tuque alter e[g]o: sit velle duobus

Vnum sitque etiam sic unum nolle duobus.

Oro deos, quibus est in cunctis summa potestas,

Vt tibi perpetuam dent famam: gloria vatum

Sit tibi perpetuo, nullum [mo]ritura per evum.