In Satelites incidentes Arbores tempore belli, anno 1482

Parcite de multis, vos, o qui caeditis uni,

      Quae trivium ramis ornat opaca suis;

Saepius hic sensi suspiria frondibus edi;

      Hac se Lampetie, vel Phaetusa tegit.

5

Caedite daphnaeam bacchato vertice laurum,

      Caedite cum ceraso, cum corylisque pirum,

Sanguineam morum, biferasque incidite ficus,

      Si desunt salices, aptaque ligna focis.

Patris ab hac distant nostri pomaria quantum

10

      Ire semel tantum missa sagitta potest.

Ziziphus, et pirus, pomusque cydonea, et ulmus,

      Cui comes est vitis, pacis et arbor adest,

Sorbus amoena comis; pestana roseta, nucesque

      Quaeque superba suas stemmate honorat opes;

15

Persicus ambrosios patrii olim oblita veneni;

      Fert nostri foetus fertilitate soli;

Hic et ab undanti buxus devecta Cithoro

      Texit inaequales fronde virente rotas.

Vester in has potius furor irruat, ignibus omnis

20

      Caesa Satelitibus frugifera arbor eat.

Populus illa mihi cunctis est gratior una,

      Hanc Rosa destituens, proelia, dixit, ames;

Et quotiens cernes viridanti vertice ramos,

      Absentis totiens sis memor ipse mei;

25

Illius inciso servatur cortice nomen,

      Quod mea praesenti dextra notavit hera.

Illud et accrescens trunco crescente, viator

      Praeteriens oculo iam properante legit.

Saepe sub hac civit thyasos dulcesque choreas,

30

      Docta tuos Sybari tibia ferre modos.

Popule, vive precor, dominae spes unica notrae,

      Popule vive meae conscia laetitiae;

O, utinam superes annos vivacis olivae,

      Et numquam saeva caesa bipenne cadas;

35

Et tibi nil noceat ferventi Sirius aestu,

      Nec rapidus Boreas, nec glacialis hiems;

Et quotiens tonitru iaculatur Iuppiter ignes,

      Dicat: ab hac tuta est populus una manu.