Ad leaenam amicam

Qui totiens fingis laetos mihi, perfida, vultus,

      Vt miser ardenti pectore rursus amem?

Frustra alios casses atque altera retia tendis,

      Iam tua sunt laeso retia nota mihi.

5

Novimus insidias, fallaces novimus artes:

      Perfida, feminei iam patuere doli.

Vis Danaum puppes nocturni signa Capharei,

      Euboicasque petat dorica navis aquas?

Audebitne feri fauces intrare leonis

10

      Qui fuerit saevo morsus ab ore lepus?

An vis accipitrem percussa columba sequatur?

      Non timeat rigidos laesa capella lupos?

Qui semel occultos casses et vincula rupit

      Venantis cautus retia ludit aper.

15

Sic ego iam per te curis comsumptus acerbis

      Blanditias fugio, dira leaena, tuas.

Cum mea iam fuerit demersa sub aequore puppis,

      Infido metuit credere vela salo.

O quotiens dixi: Fidum quid spernis amantem?

20

      Forma bonum fragile est: carmina morte carent.

Quaere alium, falsas qui non bene noverit artes,

      Decipies alios: iam mihi nota satis.

Vlterius blando me desine cernere vultu:

      Dignior in nostro pectore regnat amor.

25

Altera me placido retinet formosior ore:

      Successit regnis Flavia pulchra tuis.

Haec tibi quaesitas in nostro carmine laudes

      Surripit, et totum iam sibi quaerit opus.

Luminibus formosa meis haec sola videtur,

30

      Haec ius ingenii possidet omne mei

Quam tibi, stulta, nocet fastus coluisse superbos?

      Quanta tibi parvo tempore fama cadit?

Vivere quae nullos poteras moritura per annos,

      Occidis, et nulli cognita forma perit.

35

Quod si quid formae superest, cariosa senectus

      Eripiet: lento non venit illa pede.