Epistola Nicolai Michaelis Bonaiuti Florentini de oratione ad Salvatorem incipit

 

O Deus, eximiis seraphyn qui comptus ab alis

Et kerubyn coetu sanctum permittis amorem

Subiectis famulis quando fervore fideli

Cum puro studio pariter tua vota sequntur,

5

Qui quoque venisti terrae clementer ad orbem

Pro causa purgandi de fuligine culpae

Fallacis genus humanum caligine pressum

Parce mihi, precor, et fragili de pectore tolle

Pravum flagitium, pariter mea crimina dele,

10

Quod mala te coram turpi livore patravi,

Saepe nephas nimium vesana mente peregi,

Saepe tumens calui viciis gaudere prophanis

Nec tenui tua cum sensu mandata fideli.

Quod pudet obscene quondam delicta frequenter

15

Me tantum fecisse pio fervore fugato.

Me pudet assidue culpas recitare nephandas

Quas turgens egi male sano corde gravatus,

Cum calamo numquam totiens replicare valerem

In cartis illas quotiens cum mente proterva

20

Constitui crebro sceleris devictus ab ictu.

Quod me paenitet ipsarum caligine captum,

Multotiens adeo doleo maerore coactus

Me patrasse reos pravo fervore tenores,

Me vixisse pio pulso de corde vigore.

25

Quod precor ut parcas famulo cum crimine victo,

Da veniam sibi deleto velamine culpae.

Respice nunc mea placato peccata rigore,

Flagitium damna mira pietate flagranti.

Non sicut mereor vano pro crimine sanci,

30

Sed velut assidue dominans clementer abundas

Dono perfecte pietatis in ordine sacro

Angelicae turbae regni stellantis in aede,

Ceu tua subiecto populo clementia praebet,

Saepe sibi parcendo piam cum pace salutem,

35

Dat sanctam requiem patriae caelestis in urbe.

Tolle meo fessam fragili de corpore vitam,

Quod nullum fructum facio sub cardine Solis

Qui doceat quosdam sacrae dictamina normae,

Sed nimis assidue mendaci mente prophana

40

Vota puto mecum, vigilando corde quieto,

Auxilioque tuo tolli mea crimina posco.

Me piget in fragili quiquid gestare vigore

Cum firmo stimulo pariter sensuque flagranti,

Me quoque multotiens animo livore gravato

45

Constringit nimium fallacis inertia mentis,

Quicquid ferventi medio patrare solebam

Nunc retro residet pigro de corde remotum,

Dat mihi mordacem tremulanti pectore poenam.

Me taedet vivendo longa aetate morari,

50

Quod trepidant tibiae quando per limina pergo

Multotiens renes morbum vexamine torquet,

Ilia conturbant moto maerore dolores,

Lumina deficiunt, cogor languore frequenter,

Pondus avaritiae rigidae mea corda flagellat,

55

Quod cupio vacuas praesto migrare sub umbras,

Quod maneam sine mordaci rubigine carnis.

Sed tamen ut sancis quaero constare sub axem

Nec tua vota parum laedi cum corde peropto,

Quod potius vellem rabidis restare flagellis

60

Saeclorum quam devictus livore prophano

Poscere mortalem stimulum sub cardine Lune

Contra praeceptum Domini stellantis Olimpi.

Sed citius rogito solum cum supplice sensu

Quod placeat tibi de nostris labentibus annis

65

Tollere me nimium fessum pro tempore longo

Et donare mihi sanctam cum pace salutem

Cum famulisque tuis, tandem sociare benignis

Me precor ut facias deleto pondere carnis.

Non quoque pro merito quaero gaudere quiete,

70

Quod potius maereor medio residere baratri

Pro variis viciis nostro fervore patratis,

Pro pietate tua tantum concedere donum

Posco rogando tuae sanctum deitatis amorem.