Epistola Nicolai Michaelis Bonaiuti Florentini de oratione ad Sanctam Mariam incipit
O felix virgo laudando fulta decore
Lux radians es, miro virginitatis honore,
Quae rutilo solio caeli super astra refulges.
Tu preciosa tui nati sanctissima constas
5
Filia quae magni superi laetaris in arce.
Te matrem Domini veniens de sede tonantis
Pandit obumbrando devote spiritus almus.
Tu miti studio digne mandata superni
Cepisti ducis et pariter fervore fideli
10
Quod fulgendo Dei celsa statione moraris
Supra omnem speciem nostro de semine cretam.
Tu genus humanum tanto splendore beasti
Quod se in ventre tuo pollens reclusit amore,
Nam Deus aeternus vivo de numine natus
15
Virtutem superi puro permisit in ipso
Ac hominum speciem voto clementer ameno.
Et probitate tua recte sub sede perenni
Iustus homo coniunctus cum deitate coruscat,
Quod genitos Domini pro almis virtutibus esse
20
Concessit nobis astrorum conditor urbis.
Tu fragili mundo puro fervore dedisti
Tranquillam pacem pariens de numine natum,
Quod clausas reserasti alto sub cardine valvas
Quas quondam reclusit Adam cum crimine mentis.
25
Tu medium nobis donasti corde benigno
Poscendi veniam coram splendore superno,
Quod migrare piam penitus valeamus ad aulam
Caelestis regni, deleto pondere culpae.
Tu puro studio carae pietatis abundas,
30
Et peccatores adeo salvare peroptas,
Pro viciis quorum fieri clementer adoras
A solio veniam radiantis regis Olimpi.
Tu regina pio pollens probitatis amore
Humanum genus aeterno servire vigori
35
Fecisti placando ducis stellantis habenas.
Absque tuo nato numquam transire deceret
Principis eximiam solii fulgentis ad arcem.
Portaque pergendi sanctam ferventer ad urbem
Es simul et firmus recto cum tramite callis
40
Et via quae ducit patriae celestis ad aedes.
Ergo cum multis precibus vel pectore miti
Te precor ut rogites Dominum quem ventre tulisti,
Quod mea cum sceptro placato crimina purget,
Deinde meum facinus tollat dicione benigna.
45
Suppliciter quaero quod cum pietate flagranti
Des mihi praesidium poscendi dona perennis
Principis et veniam vano pro pondere culpae,
Ne mea turbato stimulo delicta tueris.
Respice quod doleo tristi maerore gravatus,
50
Quod fecisse nephas totiens me paenitet ultro.
Ergo tuum rogita genitum sanctissima virgo
Quod parcat mihi, quod male sano pectore gessi
Aboleat, tribuat tranquillae dona salutis
In patria caeli tristis post funera leti.