Nicholai Michelis Bonaiuti Florentini Liber epistolarum invocatione a Spiritu Sancto incipit
At pangens alium cupio staurare libellum,
Quod valeam coeptum digne finire laborem,
Nunc precor ut faveas nobis, o spiritus alme.
In tepido sensu vigilandi pectore fige
5
Virtutis vada sive tuum concede vigorem,
Absque tuo medio nequid componere possem.
Da mihi presidium referendi carmine terso
Vota Dei, sanctae pulchras deitatis et odas.
Pande mihi seriem fandi dulcedine lingue,
10
Sicut scribendo lepidis cum versibus opto.
Te, Deus omnipotens, puro laudemus amore,
Te solum Dominum confessio nostra fatetur,
Eternum patrem venerandum te agmina terre
Nec non angelico praestanti de ordine cetus
15
Et caeli caro celebrando semper honore
Et cantando potestates ardore benigno
Et cherubin miro et seraphyn sermone citata
Fantur quod sanctus, sanctus, tu denique sanctus.
«Es Dominus, Deus et Sabaoth» cum pace loquntur,
20
Vsque tuae maiestatis solamine complet
Gloria fulgentes caelos et limina caeni
Teque prophetarum constanti pectore turba
Laudat martirii fulta et splendore caterva,
Te sanctae chorus ecclesiae cum laude fatetur
25
Firmiter in variis crebro regionibus orbis,
Immensae maiestatis sine turbine patrem
Cum fervore tuum laudans et lumine natum
Factoremque pium carae probitatis amoris.
Tu rex laudis es, o Christe, ac felicis honoris
30
Filius eterni patris, pietate perenni
Cepisti preciosam alma de virgine carnem
Pro causa redimendi de caligine mortis
Humanum sexum, devicto denique leti
Pondere, tu cunctis pure credentibus amplas
35
Caelorum regni reserasti a limine valvas.
Ad dextramque Dei, radianti sede morando
Praepolles, rutila praecelsi patris in aula.
Tu iustus iudex venturus firmiter esse
Credideris tandem saeclorum tempore finis,
40
Ergo tuis famulis mirum concede favorem
Quos tu sponte redemisti cum sanguine iusto
Cum sartisque tuis dona regione locari
Caelesti populumque tuum, formidine dempta,
Salvum fac Deus, heredes princepsque tuarum
45
Virtutum benedic, quos cum pietate guberna
Ac extolle remoto mundi tramite servos.
In quocumque die cantu benedicimus alto
Te, plerumque tuum nomen laudamus in omni
Aevo saeclorum, ergo nos dignare diei
50
Ipsius cursu ablato, servare reatu,
Sed miserere Deus nostrum solamine sancto
Servorum simul, o princeps, miserere tuorum.
Sed tua continuo pietas almissima fiat
Supra nos, sicut dubia caligine pulsa,
55
Nos speravimus in te cum fervore fideli.
O Deus, in te speravi fuligine dempta,
Nunc rogo perpetua numquam confundar in urna
Sed tibi devote laudes ardore canentur:
Gloria mira Deo patri et de numine nato
60
Sit Christo simul et divae pietatis amori.