Raffaele Zovenzoni carmina varia

Testo base di riferimento: B. Ziliotto, 1950; 1952-53

Cura dell'edizione digitale: P. Mastandrea


Ad divum Fridericum III Caesarem Augustum

Accipe purpureum, Caesar Friderice, libellum

      Quem dicat illa tui musa Zovenzonii,

Quoius Apollinea cinxisti tempora lauro

      Et dixti totiens: "Esto poeta sacer"

5

Ex quo plectra tibi, citharam mentemque sacravi

      Vatibus et si quid numinis esse solet.

Quod tibi si gratum fore sensero munus, iambo

      Mox pede mutato, fortia bella canam.

Austria progenies superis descendet ab astris

10

      Agnoscesque tuos, quos reor esse deos.

Dux Leopoldus avus iustis trepidandus in armis

      Auferet hostili signa superba manu,

Prosternetque acies latas, et stipite querno

      Appendet summis celsa tropaea iugis.

15

Et sacer Arnestus qui te decus orbis, et urbis

      Romanae genuit robur et imperium,

Carminibus nostris aderit cernetque triumphos

      Exuviasque suae quas meruere manus.

Hinc proavos atavosque canam quos grata vetustas

20

      Heroes sacris excoluere focis.

Inde tuae laudes, tua magna patientia, virtus,

      Iustitia et pietas et tua sancta fides

Complebunt nostros vincentque, Auguste, libellos,

      Nimirum quamvis Ilias illa forent.

25

At tibi praelusi tribus his epigrammata libris

      In quibus ingenium tersit Apollo meum:

Et si quid tenerum, si quid lascivius audis,

      Indulges: aetas hoc iuvenilis habet.

Scripsimus et tetricos deceant quae audita Platones

30

      Et Fabios, Drusos, te quoque, magne Cato.

Et quia tu Christum sequeris noctesque diesque

      Atque tuo cordi nil nisi Christus inest,

Tertius ille liber lacrimis recitandus habebit

      Quod petis, o mundi lux Friderice. Vale.

 

Caesari Augusto

Romani decus imperii, lux altera mundi,

Iusticiaeque caput, Caesar Frederice, deorum

Progenies, aequat quem nunc clementia caelo,

Sis felix, miseris et opem poscentibus ultro

5

Fer Tergestinis, quos iam miserantur et hostes.

Aspice quot caesi iaceant: discordia finem

Vrbibus imposuit, sed te deus aethere ab alto

Misit ut huic populo dones sua munera, pacem

Qua nihil in terris felicius. Astra favebunt

10

Huic voto: faveas et tu, mitissime Caesar.

 

Damiano Callimacho poetae clarissimo

Cum reddis tam lente meum, Damiane, libellum,

      Redde, vel ipse redi, belle libelle, domum.

 

Prospero Camullio viro clarissimo

Docte Ligus, Genuae decus et praeclara, Camulli,

      Caesaris et Sixti gloria pontificis,

Prosper, adesto meis censor, laus, lima libellis,

      Spongia: iudicio cedit Apollo tuo.

5

Iusseris: ardebit multos vigilata per annos

      Istrias: imperio pareat illa tuo.

Sin citreis dignam tabulis lauroque putabis,

      Mortalis erit musa Zovenzonii.

 

Caesari Augusto

Misimus Evandrum nuper Mavortis ad urbem,

      Porgeret ut versus hos, Friderice, tibi:

Non fuit at tempus, curis agitantibus; esto,

      Sed nescis, alius hic mihi Caesar adest.

5

Petrus is est, soboles quem Lauredana creavit,

      Qui te post nostro munere dignus erit.

 

Epaenodia in inclytum atque potentissimum dominium Venetorum
per summum poetam Raphaelem Zovenzonium edita

Vrbs Venetum salve, pelagi regina potensque

Terrarum domitrix atque heroum, inclyta mater,

Celsa mari medio, divinum opus Ennosigaei,

Vnde oritur quod Seres habent, quod Bactra, quod Indi,

5

Et quod in Oceano crescit, quod in aggere nidi:

Si quid et Arctois surgit mirabile campis,

Hic legis: et si quid pulchri Germania, si quid

Gallia Massagetaeque ferant et fortis Iberus.

Adde quod ipse maris rector Neptunus habenas

10

Obtulit imperio Venetis portusque subegit

Quicquid et Adriacis terrarum cingitur undis

Ionioque mari tua signa Leonis adorat;

Teque suis quondam Iovis insula, Marce, triumphis

Creta vocat: patreque simul tibi maxima servit

15

Illyris, totumque tibi se tradidit Ister

Liburnique truces, Aquileiae potentia quondam

Moenia, Carnanesque feri pinguisque Timavus,

Nec minus arx Vtini multis aequanda superbis

Vrbibus Italiae cervicem flexit et ingens

20

Ferre iugum didicit: quod non expavit amoenum

Tarvisium, gaudensque suos Vincentia cives

Obtulit, anguigero dudum vexata tyranno:

Haud secus excelsae Troiani Antenoris arces

Salsiferasque urbes et moenia cana Ravennae.

25

Tu simul alma mei genitrix Verona Guarini

Marci amplexa pedes totis cervicibus haeres,

Brixia Benacique lacus et Bergamus ingens

Oppidaque Insubrum positaeque sub Alpibus arces

Dorida quot salsi veniunt ad littora fluctus

30

Quotque ferae in silvis vivunt, quot in aequore pisces.

Quid loquar urbis opus mirum, cui sparsa per aequor

Stant loca sancta patrum? pro moenibus inde columnae

Herculis occurrunt subeuntibus ostia nautis.

Cernis et augustas hinc divi Principis aedes,

35

Hinc turrim aurato tangentem vertice caelum

Hicque micat Pario structum de marmore templum,

Marce, tibi, foribus fulget cui limen aenis:

Intus ebur vivens, simul aera loquentia credas.

Hinc Scopae dea facta manu simulacraque magni

40

Zeuxis et antiqui Polycleti opera alta renident.

Hic pallam insignem gemmis auroque rigentem,

Hic, monocorne, tuum specimen mitramque ducalem

Praetereo solidoque graves adamante coronas.

Quis fora, quis pontes numeret, quis celsa domorum

45

Atria nobilium niveoque palatia saxo,

Quis decus Italicum, theatris aulaea crebris,

Perfusasque auro vestis, saturosque tapetas

Murice, caelatosque manu crateres Apellis.

Desine Croesi tuos calices nummumque, quadrigas

50

Baccharumque arcam et virides iactare cylindros.

Palladis et varias artes non ipse reponet

Qui laudes Ithaci et magnum cantavit Achillem.

Hic operae pretium lembos per summa volantes

Aequora despicere e speculis celeresque recursus

55

Instar equi alipedis. Quid onustas mercibus alnos

Quidve dicas cetis similes in gurgite naves,

Robora bellorum ratibusque tremenda superbis

Rostratasque simul centum sine mora carinas.

Si das, Iane, tuam musis comitantibus aedem

60

Ingredimur: sit fas Martis spectare catervas.

Sed quid et hic hominum aspicio? Di, quanta securis

Fervet: at haec tortos componit turba rudentes:

Hic nova vela suunt matres, furit ignis in antro,

Vulcani: cudunt fulmen cyclopes et arma

65

Ferratasque manus, et adhuc hic mille supersunt

Vndarum expertes ipsa cum dote triremes.

Claudite iam belli thesauros, claudite Iani

Limina, cuncteturque ferox sua tempora Mavors.

At mihi nunc, Cyrrhaee, fave, vosque alta favete

70

Numina Thespiades: quamquam mea tempora nondum

Cincta virent hederis spirantque in vertice lauri,

Vos sequar: o Venetam liceat depromere gentem

Et priscas memorare domos unde horrida Martis

Fulmina ductoresque ducum patresque togati.

75

Hic Mauroceni divum genus: unde ducales

Tris radiant apices, hic et veneranda Quirini

Nomina: sunt Herici tangentesque astra Pisani.

Adde Lauredanam stirpemque Sanutam

Pisaurosque patres, Priolos celebresque Mianos.

80

Hic Bernarda viris potens prosapia fulget

Cumque Dionaeis praestans Valaressa Rimondis.

Pone Marina subit spectataque turba Gussonum.

Atque Manolessum specimen Bragadinaque surgit

Nobilitas, splendentque procul vexilla Sagredum.

85

Quid Gradonica vetus soboles, quam terna coronant

Astra ducum? quid vos Landi insignesque Capelli

Donatique graves, Orii grandesque Molini?

Di, quantum splendoris agis, stirps Barbara, quantum

Iustiniana tuis rutilas virtutibus, atque

90

Tris Badoera duces tibi sunt totidemque Faledro,

Sanguine: sunt uno gaudentes principe Celsi

Estque Polana domus, Steni illustresque Georgii

Zenaque progenies: hic fascibus adde Soranzos

Delphinumque ducem, romanaque nomina Memmos.

95

Nec vos, Venerii, nec te, Moceniga, silebo

Gens dilecta deis, nec te, Cornelia, nec te

Foscara magnanimos caelo latura nepotes.

Ecce alta heroum succurrunt nomina Barbi

Canalesque simul, Diedi Duodique potentes

100

Atque Boni, Miniique graves cum stemmate Cauco.

Et quid Emi Cuppique, et quid Suriana vetustas

Sturlatumque iubar, Circii ingentesque Bolani,

Et qui sanctarum sortitus nomina legum.

Hic Pizamanas acies Garzonaque signa

105

Agnosco Viaramque manum coetusque Ruginos,

Et vos, o Magni, vosque agmina clara Minotum.

Quid Pasqualigos veteres prolemque Leonam,

Valeriumque genus memorem? satis ipsa patescunt

Numina: quis nescit quae Trivisana venustas,

110

Quam Vendramini divites, valeantque Parutae

Victurique patres et Barbadica propago?

At mihi pontificem stirps Condulmeria summum

Addit et ipsa suum Corraria: iunge rubentes

His pileos: sunt hic romano a sanguine Balbi

115

Hicque micant Bembi et patriae nova sidera Mauri.

Sunt Foscarini proceres, Tronique potentes

Hic sedes posuere suas: hic Dandula proles

Quatuor est enixa duces, duos Teupola porro,

Tris Michaela tulit domus ampla, duosque Ziana.

120

Huc Contareni incedunt, quorum aurea gestant

Tris sua sceptra duces: hic Bondomerius ordo.

Hos Caravela cohors sequitur Lipomanaque pubes

Et Grimana. Sed haec quaenam nova pompa propinquant

Quos mea posse negat memorare Polhymnia cunctos?

125

Hic, Romane, tuos cerno, Marcelle, nepotes.

Hic est qui patriam crudeli marte labantem

Sustinuit Venetisque excelsas navibus Alpes

Traiciens, Marcum vocitat dum Brixia, praesto

Affuit, anguigerum suis a moenibus hostem

130

Propulit aeternumque tulit cum laude coronam.

Alter adhuc Marcellus adest, cui cana ducales

Tempora subnectunt vittae tibi prime solutae.

Qui fuit imperio successor at ecce coruscat

His Maripetra deum soboles unde orta ducalis

135

Gloria caesareosque merens Pasqualis honores

Cuius et in bello virtus spectata togaque

Foederibusque fides cumulataque in omnibus ictis

Iustitia atque ingens patriae pietatis imago

Qua te grata ducem creat imposuitque potenter

140

Huic solio, totoque tibi nunc plauditur orbe.

Inque foro orchestrae tolluntur et alter arenae

Campus adest radiantque sacris pendentia tectis

Praemia: conveniunt athletae optantque sub armis

Virtutem ostentare suam: concurritur armis,

145

Clarescunt ictus, clipei franguntur, et aere

Aera sonant, strident litui longusque tubarum

Concentus ferit astra. Neget quis numina ludis

Concertasse tuis, Dux inclyte? vidimus ipsi

Martis equos, currum, et pugnantem gorgone divam.

150

Quis varias belli facies, certamina laudum,

Quis fastus festosque dies similique triumphos

Explicet, huc quamvis contendat Thracius Orpheus?

Nec minus interea diversis partibus adsunt

Oratores tibi qui sua templa domosque

155

Commendent, regesque suos regumque tiaras.

At tu, Turce ferox, totum tibi concutis orbem

Italiaeque tuis audes promittere regnum,

Demens, qui Venetum procul in tua regna leonem

Respicis accensum nec acutos contremis ungues:

160

Sic opus est, felix fatorum hoc exigit ordo,

Quippe dies properat quo te post plaustri triumphos

Marcus agat: date tura focis viridesque corollas

Spargite, pontifices, templis, dominumque vocate

Terrarum cui iam promissa potentia ponti est.

165

Vrbs Venetum felix o terque quaterque, benignis

Structa deum manibus, tali sub principe tantis

Aucta viris, ubi plena suo stat Copia cornu.

O mea fila, deae ne frangite, barbara donec

Signa sub ingenti Marci pendentia templo

170

Suspiciam, veniantque Arabes, victique Sabaei

Dona ferant, Tanaisque suos huc mittat Oretes.

Tunc ego daphnigenas ausim decerpere frondes

Hasque rudes ornare comas plectroque sonanti

Thraiciam pulsare chelym qua, certa deum gens,

175

Vos, Veneti, super astra feram, quibus aurea cedent

Sydera caelicolumque toris residebitis altis

Vestraque Pieriis clarescent nomina templis.

 

Gorgidi Sisgoreo Raphael Zovenzonius poeta

I, mea musa, vocat Gorgis, qui rure beate

      Vivit, ad ambrosias i, mea musa, dapes,

Pallas ubi Liberque pater doctaeque sorores

      Cumque corymbifera pulcher Apollo coma.

5

Vescimur incoctis nos glandibus, arida fontes

      Lingua bibit, vilem dat mihi terra torum.

Squallidus Illyricis versabor solus in antris,

      Solus agam miseros te sine, musa, dies.

I, pete felices felix, mea musa, penates:

10

      Est mihi cum duris fas habitare feris.

Cur contraxisti frontem? quid abire recusas?

      Quid premis amplexu flens mea colla tuo?

Non ego mittam: mea sis comes usque licebit:

      Desine iam lachrymis sollicitare genas.

15

Tu veniam nostrae dato, candide Gorgi, puellae,

      Quae sine me non vult limine ferre pedem,

Amplius et nostram noli tu arcessere musam

      Ad te: vel mecum, Gorgi, venire iube.

 

Laus fontis Colalti

Fonte Colaltaeo nihil est felicius, ad quem

      Saepe salutantes vidimus ire deas.

Has tu Pierides vel dixeris esse Napeas

      Vel Charites vel quas Tethyos unda parit.

5

Haec canit ad citharam, dulcem comit illa capillum:

      Candida planipedes ducit at illa choros.

Hunc ego Pegaseo (si fas est dicere) fonti

      Praetulerim: vati parce, Minerva, tuo.

 

Divo simoni martyri Tridentino innocentissimo
Raphael Romei Hister poeta laureatus dedicavit

Dic age, sancte puer, Christi innocentis imago,

      Iudeis medio quid tibi cordis erat?

Quippe loqui obductum collo diadema vetabat

      Et praeter mamma dicere quid poteras?

5

Quid poteras, miserande puer, dic, cuius in ore

      Tunc et materni guttula lactis erat?

Carnifices verpos orabas lumine tantum,

      Lumine quo tigris mota vel orba foret.

Ast illi contra laniabant forcipe corpus

10

      Multaque trans cerebrum, trans corpus inserit acus

Infermentatis miscet qui vina placentis.

      Iam tuus imbuerat plurima vasa cruor:

Conicis ad superas oculos ardentius arces

      Quo fugit angelicis umbra beata choris;

15

Vnde precor te, sancte Simon, nova gloria nostrae

      Et robur fidei solque tridentigenis,

Hic tibi sit curae meus Hinderbacchius heros

      Qui nuper tuam vindicat iniuriam

Perfidos in hostes fidei trucesque Iudaeos

20

      Qui innocuae necis causa fuere tuae.

Et si fas miseris est te praebere patronum

      Vatibus, excipias, quaeso, Iovenzonium.

 

Eiusdem

Obductis tenebris oculis iam morte propinqua,

      Bartholomaea, tuus flebat uterque parens:

Iam locus aptatus tumulo, iam carmen habebas,

      Parva licet, cordis maxima cura mei.

5

Concepto, mirum, nobis es reddita voto

      Quod tibi nunc solvi, sancte patrone Simon.

Crudeles postquam sensisti, infantule, cultros

      Inque tuo lota est sanguine verpa manus,

Arsit amans animus venerandum visere corpus

10

      Hancque tuis lacrimam fundere vulneribus.

At veni tandem voto supplexque sepulcrum

      Membraque cum flavis cerno iacere comis.

Quae fera tam duris laniavit morsibus artus,

      Lactantes artus? quae fera, quae feritas?

15

Victima sancta dei manibus mandata profanis,

      Accipe cum lacrimis oscula nostra, Simon.

 

In die palmarum

O diem festum populis, diemque

Candidum, qui nos rediens beatos

Reddis, hunc signa niveo quotannis,

Musa, lapillo,

5

Quo Deus pando residens asello,

Vt pii quondam cecinere vates,

Venit in sanctam venerandus urbem

Hierusalem rex.

Obviam Christo properatur, omnes

10

Stant viae palmis: oleae renident,

Filio David pueri, puellae

Osanna canunt.

Sancta sanctorum redolent Sabaeo

Thure, mactantur vituli per aras,

15

Mons Sion felix agitat cacumen

Hospite tanto.

Tuque Zachaei domus, o, superbis

Sole quo totus radiatur orbis.

Esse sub mensis utinam liceret

20

More catelli:

Pascerer micis Domini Deique

Et pedes multa lacrima rigarem:

Planctus hic forsan penetraret aures

Dulcis Iesu,

25

Quae patent semper miseris querellis:

Testis est Martae soror et Maria,

Testis est Petrus, latro, publicanus,

Samaritana.

Et quis oravit veniam, quis umquam,

30

Cui Pater, cui tu dederis repulsam?

Solus infelix patiar tuorum

Mancipiorum?

Filio caedis vitulum recepto,

Perditam pastor pecudem requiris:

35

Respues, quem tu toties vocasti

Fontis ad undas?

Ecce cum ramis oleae virentis

Obvius curro chlamidemque pessum

Meque substerno pedibus: Pater mi,

40

Tolle iacentem.

 

Ad beatissimam Virginem

Sit benedicta dies, qua te, regina polorum,

      Anna parit nobis: sit benedicta dies.

Sit benedicta dies, qua tu, virguncula, Christum

      Concipis e caelo, sit benedicta dies.

5

Sit benedicta dies, uteri qua numen adorat

      Helisabeth vates, sit benedicta dies.

Sit benedicta dies, hominem qua, Virgo, Deumque

      Ad praesepe paris, sit benedicta dies.

Sit benedicta dies, qua tres, duce sidere, reges

10

      Dona ferunt Domino, sit benedicta dies.

Sit benedicta dies, Stygio qua Christus ab antro

      Surrexit victor, sit benedicta dies.

Sit benedicta dies, tuus qua Filius arces

      Scandit in aethereas, sit benedicta dies.

15

Sit benedicta dies, quae te quoque regia caeli

      Accepit, semper sit benedicta dies.

 

Ad poetas

Sunt quibus eloquii datur aurea vena poetae,

      Sed cadit in sordes, inficiturque luto,

Nam Cypriae curas et olentia gaudia ponunt

      Claraque tam foedo mergitur unda lacu.

5

Hoc decus, hoc animi carmen caelestibus aptum

      Rebus in immundis degenerare nefas.

Dona dei carmen nitidum: facundia praestans

      Mittitur ex astris a superisque datur.

Est tuba Romanae fidei legumque poesis

10

      Quae canat heroo sacra deumque pede.

Carmina quae sanctos deus ipse paravit ad usus

      Impia mortiferi criminis arma facis?

Quid maculas turpi divina libidine dona?

      Quid teris immundo munera tanta pede?

15

Non ita Hieremias docuit, non Thracius Orpheus,

      Non ita Iessei regia musa senis.

Sancta profanari scelus est delebile multo

      Verbere, supplicio culpa pianda gravi.

In prototypam Guarini mei effigiem

Guarinus mihi nomen erat: mea fama sub astris

Fixa viget, longo terris sudore coalta,

Quippe ego Pierides profugas Helicone recepi,

In patriamque dedi sedes habitare latinas,

5

Quae mihi tunc gratae munus te, Strabo, dedere.

Hospes eras barba impexa Graecoque galero,

Orbis iter mensus iam confectusque senecta,

Quem nondum norant Itali: mox ipse togatam

Palliolo exuto induxi vestemque Quirinam,

10

Pontifici summo ostendens: qui te ilicet ulnis

Excipiens carum sola mihi morte reliquit.

Inde peto Venetum Romana stirpe nepotem

Marcellum, qui te gemmata in veste Renato

Dat regi dono. Totis hic gentibus unum

15

Te gratum efficiet, cunctis tua gloria saeclis

Vivet, et omnivorans laedet te nulla vetustas.

 

Raphael Zovenzonius m. Gabrielli salutem

Imprime tu, Gabriel, nostri nova gloria saecli

      Iudaei horrendum quod peperere nefas,

Imprime millenis, precor o precor, imprime chartis

      Omnis ut, heu, possit noscere posteritas.

 

Raphael Zovenzonius poeta viro optimo
Vindelino Spirensi s. p. p.

Abbati pars prima notis quae fulgit ahenis

      Est Vindelini pressa labore mei.

Citius ego ingenium do vertice Palladis ortum

      Crediderim. Veniam tu mihi, Spira, dabis.

 

Raphael Zovenzonius Ister poeta Vindelino Spirensi suo d. d.

Tertia pars est haec Abbatis, quae modo pressa

      Prae se Vindelinum fert speciosa meum,

Cui tantum debes, urbs Spira, nepoti

      Quantum Virgilio Mantua clara suo.

 

Nicoleos Ienson Gallorum gloria miro

      Ingenio impressit Virginis officium.

 

Raphael Zovenzonius poeta d. d.

Callipi calamo fuit exemplare repertum,

      Vnde est impressum quod legis, hospes, opus.

 

Raphael Zovenzonius Tergestinus poeta Vindelino Spyrensi suo salutem

Qui cupit obstrusam frugem gustasse Terenti

      Donatum quaerat noscere grammaticum,

Quem Vindelinus signis impressit ahenis,

      Vir bonus, et claro praeditus ingenio.

 

Raphael Zovenzonius Ister poeta
Alvisio Donato patricio veneto d. d.

Spyra tuum nomen toto celebrabitur orbe,

      Quae Vindellini diceris esse parens,

Ordine qui tanto Ciceronis opuscula magni

      Imprimit: ut fabrum Palladis esse putes.

5

Tu quoque Donatae stirpis: Venetique senatus

      Gloria Alvisi, tu quoque dicis idem.

 

R. Zovenzonius poeta reverendissimo d. Iacobo Zeno episcopo Patavino

Orbis noscere, lector, universi

Si tractus cupis, hos emas libellos

Strabonis: tibi nomine dicatos

Zeni praesulis optimi sacrique,

5

Quo nil doctius eruditiusque

Nunc Antenorei vident penates:

Impressos digitis Videlinianis.

 

Hic est Alexandrinus Appianus

A Candido linguae latinae patrono

Romanus. Hunc impressit et Vindelinus

Quem Spyra nobilis parens daedalei

5

Produxit ingeni faceti lepidique.

 

D. Iacobo Zeno Patavino episc. R. Zovenzonius poeta d. d.

Zene, Zovenzonii decus et spes unica vatis

      Zene, Antenorei sol Iacobe soli:

Cui adoratum vestit sacra mitra capillum:

      Quem manet (haud vereor) pontificalis apex,

5

Accipe divorum genus, incunabula caeli,

      Templa quibus nostri composuere patres,

Donec ab aethereo defluxit Christus Olympo,

      Nostra salus, deus ex virgine factus homo.

Tunc veteratores aris cessere relictis

10

      Quas cruor humanus saepius imbuerat.

Errorem nosces populorum : te liceat olim

      Nil lateat. Quippe est mens tua tota sophos.

Stemma vale Veneti lux, gloria, Zene, Senatus:

      Atque Zovenzonii sit tibi cura tui.

15

Haec Vindellinus signis qui impressit ahenis,

      Se tibi commendat familiamque suam.

 

Raphael Hister Silvestro Veneto adulescenti ingenuo s. d.

Te tulit Aoniis Pallas, Silvester, in antris,

      Admorunt Charites ubera laeta deae,

Texuit et viridem tibi pulcher Apollo coronam,

      Et vocat, hortatur, te rogat: I, propera:

5

Ipse comes adero; nullos virtute labores

      Linque, puer: faciles haec dat in astra vias.

 

Raphael Hister patricio iuveni Francisco Throno

Throne, triumphales surgunt cui vertice lauri

      Pegaseo, tractat cui mea musa chelym,

Ecce tuum cymba Phoebo duce littus adunca

      Adpulimus: felix vatibus hospitium.

5

Hic liceat ferro nostram fundare carinam,

      Praebeat hic fesso dulcis harena torum.

Non nos Trois equos, Cyri non poscimus aedes,

      Non quicquid vasto gurgite Tethys agit:

Sint modo plectra mihi, spirans sit Apollini antrum,

10

      Sis decus aeternum tu mihi, Throne. Vale.