Priscianus carmen in laudem Anastasii imperatoris 1, praef.

Testo base di riferimento: G. Ballaira, 2023

Cura dell'edizione digitale: L. Di Simone, 2024


Praefatio

Summi poetae quae solent in uersibus,

Quos imperatorum modulantur laudibus,

Proferre, caelum cum petunt et sidera,

Aduersa naturae sequentes impie,

5

Tibi sciens quod displicent nimis pio,

Nihil nefandum, nil nisi uerum loquar.

Nam qui tribuit mortalibus caelestia,

Sapientium damnatur arbitrio pari

Et si qua uere praedicat, non creditur,

10

Cum falsa ceperit canens exordia.

Quare, precor, libenter audias tua.

Quae cuncta non ego potero producere

(Non mille dentur si mihi linguae, simul

Fons ingeni si carmen effundens nouum),

15

Sed parte, ferre qua ualeo pro uiribus,

Decerpta lucem conferant quae cantibus.

Quod more miro fit: solent nam carmina

Addere decus rebus magis quam sumere.

Deo fauente iam subibo pondera

20

Laudis, serenus quae releuat uultus mihi,

Praesens ubique cernitur qui sensibus,

Arcana nudans principis mitissimi.