Praefatio
Paruos non aquilis fas est educere fetus
Ante fidem solis iudiciumque poli.
Nam pater, excuso saluit cum germine proles
Ouaque maternus rupit hiulca tepor,
5
Protinus inplumes conuertit ad aethera nidos
Et recto flammas imperat ore pati.
Consulit ardentes radios et luce magistra
Natorum uires ingeniumque probat.
Degenerem refugo torsit qui lumine uisum,
10
Vnguibus hunc saeuis ira paterna ferit.
Exploratores oculis qui pertulit ignes
Sustinuitque acie nobiliore diem,
Nutritur uolucrumque potens et fulminis heres,
Gesturus summo tela trisulca Ioui.
15
Me quoque Pieriis temptatum saepius antris
Audet magna suo mittere Roma deo.
Iam dominas aures, iam regia tecta meremur
Et chelys Augusto iudice nostra sonat.