Oraque magnanimum spirantia paene uirorum
In rostris iacuere suis, sed enim abstulit omnis,
Tamquam sola foret, rapti Ciceronis imago.
Tunc redeunt animis ingentia consulis acta
5
Iurataeque manus deprensaque foedera noxae
Patriciumque nefas extinctum: poena Cethegi
Deiectusque redit uotis Catilina nefandis.
Quid fauor aut coetus, pleni quid honoribus anni
Profuerant, sacris exculta quid artibus aetas?
10
Abstulit una dies aeui decus ictaque luctu
Conticuit Latiae tristis facundia linguae.
Vnica sollicitis quondam tutela salusque,
Egregium semper patriae caput, ille senatus
Vindex, ille fori, legum ritusque togaeque
15
Publica uox saeuis aeternum obmutuit armis.
Informes uoltus sparsamque cruore nefando
Canitiem sacrasque manus operumque ministras
Tantorum pedibus ciuis proiecta superbis
Proculcauit ouans nec lubrica fata deosque
20
Respexit: nullo luet hoc Antonius aeuo.
Hoc nec in Emathio mitis uictoria Perse
Nec te, dire Syphax, non fecit <in> hoste Philippo,
Inque triumphato ludibria cuncta Iugurtha
Afuerunt nostraeque cadens ferus Hannibal irae
25
Membra tamen Stygias tulit inuiolata sub umbras.
6
extinctum Gronovius
est tunc Sen. suas. 6, 26 codd.
Sen. suas. 6, 26s. (572 M): nemo [...] ex tot disertissimis uiris melius Ciceronis mortem deplorauit quam Seuerus Cornelius: "oraque ... umbras". non fraudabo municipem nostrum bono uersu, ex quo hic multo melior Seueri Cornelii processit: (u. 11) ‘conticuit ... linguae.’ [...] ei interfuisse recitationi Seuerum quoque Cornelium scio, cui non aeque displicuisse hunc uersum quam Pollioni apparet, quod meliorem quidem, sed non dissimilem illi et ipse composuit.