Accipe, Pompei, deductum carmen ab illo

      Debitor est uitae qui tibi, Sexte, suae.

Qui seu non prohibes a me tua nomina poni,

      Accedet meritis haec quoque summa tuis:

5

Siue trahis uultus, equidem peccasse fatebor,

      Delicti tamen est causa probanda mei.

Non potuit mea mens, quin esset grata, teneri.

      Sit precor officio non grauis ira pio.

O, quotiens ego sum libris mihi uisus ab istis

10

      Impius, in nullo quod legerere loco!

O, quotiens, alii cum uellem scribere, nomen

      Rettulit in ceras inscia dextra tuum!

Ipse mihi placuit mendis in talibus error,

      Et uix inuita facta litura manu est.

15

"Viderit! ad summam" dixi "licet ipse queratur

      A! pudet offensam non meruisse prius."

Da mihi, siquid ea est, hebetantem pectora Lethen,

      Oblitus potero non tamen esse tui.

Idque sinas oro, nec fastidita repellas

20

      Verba, nec officio crimen inesse putes,

Et leuis haec meritis referatur gratia tantis:

      Si minus, inuito te quoque gratus ero.

Numquam pigra fuit nostris tua gratia rebus,

      Nec mihi munificas arca negauit opes.

25

Nunc quoque nil subitis clementia territa fatis

      Auxilium uitae fertque feretque meae.

Vnde rogas forsan fiducia tanta futuri

      Sit mihi? quod fecit, quisque tuetur opus.

Vt Venus artificis labor est et gloria Coi,

30

      Aequoreo madidas quae premit imbre comas:

Arcis ut Actaeae uel eburna uel aerea custos

      Bellica Phidiaca stat dea facta manu:

Vindicat ut Calamis laudem, quos fecit, equorum:

      Vt similis uerae uacca Myronis opus:

35

Sic ego pars rerum non ultima, Sexte, tuarum

      Tutelaeque feror munus opusque tuae.