Hanc tua Penelope lento tibi mittit, Vlixe;

      Nil mihi rescribas attamen; ipse ueni.

Troia iacet certe, Danais inuisa puellis;

      Vix Priamus tanti totaque Troia fuit.

5

O utinam tum, cum Lacedaemona classe petebat,

      Obrutus insanis esset adulter aquis!

Non ego deserto iacuissem frigida lecto;

      Non quererer tardos ire relicta dies

Nec mihi quaerenti spatiosam fallere noctem

10

      Lassaret uiduas pendula tela manus.

Quando ego non timui grauiora pericula ueris?

      Res est solliciti plena timoris amor.

In te fingebam uiolentos Troas ituros;

      Nomine in Hectoreo pallida semper eram.

15

Siue quis Antilochum narrabat ab Hectore uictum,

      Antilochus nostri causa timoris erat,

Siue Menoetiaden falsis cecidisse sub armis,

      Flebam successu posse carere dolos.

Sanguine Tlepolemus Lyciam tepefecerat hastam

20

      Tlepolemi leto cura nouata mea est.

Denique, quisquis erat castris iugulatus Achiuis,

      Frigidius glacie pectus amantis erat.

Sed bene consuluit casto deus aequus amori;

      Versa est in cineres sospite Troia uiro.

25

Argolici rediere duces; altaria fumant;

      Ponitur ad patrios barbara praeda deos.

Grata ferunt nymphae pro saluis dona maritis,

      Illi uicta suis Troica fata canunt;

Mirantur lassique senes trepidaeque puellae;

30

      Narrantis coniunx pendet ab ore uiri,

Atque aliquis posita monstrat fera proelia mensa

      Pingit et exiguo Pergama tota mero:

"Hac ibat Simois, haec est Sigeia tellus;

      Hic steterat Priami regia celsa senis;

35

Illic Aeacides, illic tendebat Vlixes;

      Hic lacer admissos terruit Hector equos."

Omnia namque tuo senior te quaerere misso

      Rettulerat nato Nestor, at ille mihi.

Rettulit et ferro Rhesumque Dolonaque caesos,

40

      Vtque sit hic somno proditus, ille dolo.

Ausus es, o nimium nimiumque oblite tuorum,

      Thracia nocturno tangere castra dolo

Totque simul mactare uiros, adiutus ab uno.

      At bene cautus eras et memor ante mei!

45

Vsque metu micuere sinus, dum uictor amicum

      Dictus es Ismariis isse per agmen equis.

Sed mihi quid prodest uestris disiecta lacertis

      Ilios, et, murus quod fuit, esse solum,

Si maneo qualis Troia durante manebam

50

      Virque mihi dempto fine carendus abest?

Diruta sunt aliis, uni mihi Pergama restant,

      Incola captiuo quae boue uictor arat.

Iam seges est, ubi Troia fuit, resecandaque falce

      Luxuriat Phrygio sanguine pinguis humus;

55

Semisepulta uirum curuis feriuntur aratris

      Ossa; ruinosas occulit herba domos.

Victor abes nec scire mihi quae causa morandi

      Aut in quo lateas ferreus orbe, licet.

Quisquis ad haec uertit peregrinam litora puppim,

60

      Ille mihi de te multa rogatus abit,

Quamque tibi reddat, si te modo uiderit usquam,

      Traditur huic digitis charta notata meis.

Nos Pylon, antiqui Neleia Nestoris arua,

      Misimus, incerta est fama remissa Pylo.

65

Misimus et Sparten; Sparte quoque nescia ueri.

      Quas habitas terras aut ubi lentus abes?

Vtilius starent etiamnunc moenia Phoebi

      (Irascor uotis heu! leuis ipsa meis).

Scirem, ubi pugnares et tantum bella timerem

70

      Et mea cum multis iuncta querela foret.

Quid timeam, ignoro; timeo tamen omnia demens

      Et patet in curas area lata meas.

Quaecumque aequor habet, quaecumque pericula tellus,

      Tam longae causas suspicor esse morae.

75

Haec ego dum stulte metuo, quae uestra libido est,

      Esse peregrino captus amore potes;

Forsitan et narres quam sit tibi rustica coniunx,

      Quae tantum lanas non sinat esse rudes.

Fallar, et hoc crimen tenues uanescat in auras,

80

      Neue, reuertendi liber, abesse uelis!

Me pater Icarius uiduo discedere lecto

      Cogit et immensas increpat usque moras.

Increpet usque licet! tua sum, tua dicar oportet;

      Penelope coniunx semper Vlixis ero.

85

Ille tamen pietate mea precibusque pudicis

      Frangitur et uires temperat ipse suas.

Dulichii Samiique et quos tulit alta Zacynthos

      Turba ruunt in me luxuriosa proci

Inque tua regnant nullis prohibentibus aula;

90

      Viscera nostra, tuae dilacerantur opes.

Quid tibi Pisandrum Polybumque Medontaque dirum

      Eurymachique auidas Antinoique manus

Atque alios referam, quos omnis turpiter absens

      Ipse tuo partis sanguine rebus alis?

95

Irus egens pecorisque Melanthius actor edendi

      Vltimus accedunt in tua damna pudor.

Tres sumus imbelles numero, sine uiribus uxor

      Laertesque senex Telemachusque puer.

Ille per insidias paene est mihi nuper ademptus,

100

      Dum parat inuitis omnibus ire Pylon.

Di, precor, hoc iubeant, ut euntibus ordine fatis

      Ille meos oculos comprimat, ille tuos.

Hac faciunt custosque boum longaeuaque nutrix,

      Tertius immundae cura fidelis harae.

105

Sed neque Laertes, ut qui sit inutilis armis,

      Hostibus in mediis regna tenere potest,

Telemacho ueniet, uiuat modo, fortior aetas:

      Nunc erat auxiliis illa tuenda patris;

Nec mihi sunt uires inimicos pellere tectis.

110

      Tu citius uenias, portus et ara tuis!

Est tibi sitque, precor, natus, qui mollibus annis

      In patrias artes erudiendus erat.

Respice Laerten; ut iam sua lumina condas,

      Extremum fati sustinet ille diem.

115

Certe ego, quae fueram te discedente puella,

      Protinus ut uenias, facta uidebor anus.